In zijn bijdrage in de rubriek Goed bekeken houdt ds. W. Visscher een indrukwekkend betoog over de dienstbaarheid van christenen aan de naaste in (geestelijke) nood. Ik hoop dat zijn oproep aan kerkmensen om eens goed om zich heen te kijken gevolg heeft gekregen. Ds. Visscher legt de vinger op een zere plek.Wie aan het werk is met asielzoekers ziet de grote nood. Zonder voorbij te gaan aan de tijdelijke zorgen is het vooral de geestelijke nood die mij aangrijpt. Zij moeten het Evangelie (blijde boodschap) uit onze mond horen en door onze daden zien, schrijft ds. Visscher. Want ieder die de Naam van de Heere zal aanroepen, zal zalig worden. Hoe zullen zij dan Hem aanroepen in Wie zij niet geloven? En hoe zullen zij in Hem geloven van Wie zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen zonder iemand die predikt?

Er zijn ruim 20.000 asiel­zoekers in de opvangcentra die niet veel meer kunnen doen dan ontheemd in een kleine ruimte afwachten. Na wat rondlopen en televisie­kijken voel je je nog meer ontheemd. De vluchteling wordt voortdurend geconfronteerd met zichzelf en met de situatie waar hij uitkomt. Zijn toekomst is onzeker.

De predikant vraagt zich af hoe het komt dat hij niet zo veel mensen tegenkomt die wat eenvoudig werk doen in het asielzoekers­centrum (azc). Het lijkt zo eenvoudig. Zendingswerk dichtbij. Ik vrees dat ds. Visscher een van de weinige voorgangers is die wel eens in een azc komen. Hoeveel kerkverbanden hebben de asielzoekers opgenomen als een van hun doelgroepen? Zending staat rond Pinksteren hoog op de agenda. Maar ook de ”zending dichtbij”? Zien kerken het zendingsveld in Nederland?

Zolang het niet op de kerkelijke agenda staat en kerkgangers geen onderwijs ontvangen om zending om de hoek te bedrijven, zullen we niet veel méér mensen in azc’s tegenkomen. Gelukkig zijn er honderden christenen actief in de azc’s, maar dat zijn er nog veel te weinig. De meesten van de 15.000 nieuwe asielzoekers in 2009 vertrokken zonder een christen te hebben ontmoet.

Gelukkig zijn ook asielzoekers voor Jezus geen hopeloze gevallen. God kan op Zijn tijd en wijze verlichting en verlossing brengen voor de asielzoeker. En daar zijn, door toedoen van christenen, vele voorbeelden van te noemen.

Er wordt door kerken heel veel tijd en geld gestoken in de problemen in de wereld. Er is veel hulp nodig. Maar de primaire taak van de kerk is toch Evangelieverkondiging? Ga dan heen, onderwijs al de volken, hen dopend in de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, hun lerend alles wat Ik u geboden heb. Waarom wordt er dan zo veel geld gestoken in ontwikkelingswerk? Vraagt de kerk zich wel eens af of het geld dat zij investeert in de wereld niet beter besteed kan worden aan Evangelieverkondiging? Natuurlijk hoort diaconale hulp er ook bij, maar wel met een missionaire spits.

Zondag 20 juni is het vluchtelingengebedsdag: startmoment in de gemeente voor ”zending dichtbij”?

De auteur is directeur van stichting Gave.