Het is de mens eigen door de middelen zichzelf een zaligmaker te maken. Hij zoekt enige hulp, die rust op enige verrotte verrichtingen. Omdat hij kan horen, bidden en vasten, meent hij dat dit genoeg is om hem te behouden. Hij gebruikt deze dingen niet om hem tot Christus te brengen, maar hij rust erop.Dit is iets natuurlijks. Het is alle mensen ingeprent sinds de val van Adam, gelijk u zien kunt uit hetgeen de apostel zegt: Omdat de Joden het leven en de zaligheid zochten uit de werken van de wet, konden zij die niet krijgen. Maar de heidenen, die het niet zochten uit de werken van de wet, die hebben haar gekregen. Alsof hij wilde zeggen: Toen zij hun benauwdheid en ellende zagen, begonnen zij aan de plichten van horen, bidden en vasten. Zij meenden dat dit genoeg was. Dit is hetzelfde als bij de verloren zoon.

De apostel zegt daarvan in Romeinen 10:3: „Want alzo zij de rechtvaardigheid Gods niet kennen, en hun eigen gerechtigheid zoeken op te richten…” Dit wilden zij hebben, hierop wilden zij rusten en hiermee wilden zij sterven.

Thomas Hooker, predikant te Newton (New England) (”De ware zielsvernedering”, 1678)