O., zelf een oudmedewerker van het UWV, had een eigen adviesbureau opgericht. Hij gold als een expert op het gebied van de zogeheten kortings– en vrijstellingsregeling, die werkgevers in staat stelde AOW–premies terug te vragen als ze arbeidsgehandicapten in dienst hadden. Door medewerkers van het districtskantoor in Eindhoven om te kopen verschafte O. zich toegang tot het computersysteem van het UWV. Hij paste op grote schaal gegevens aan, zodat hij veel grotere bedragen kon terugvragen dan waar zijn klanten recht op hadden. Zelf ontving hij een percentage als honorarium.Zijn klanten, onder wie bekende bedrijven als Océ, NedCar, CenterParcs en Aegon, waren zich niet bewust van het gesjoemel van O. Officier van justitie Wil van Horen berekende de totale schade voor het UWV op ruim negen miljoen euro.

O. opereerde niet alleen. Zijn 45–jarige zwager en zakelijk compagnon H.M. uit Maastricht hoorde 30 maanden cel tegen zich eisen. Twee andere zakenpartners uit Voerendaal en Venlo hangt een deels voorwaardelijke celstraf van respectievelijk 24 en 18 maanden boven het hoofd. En de echtgenotes van O. en M. zijn volgens de aanklager ook medeplichtig. Zij tikten de valselijk opgemaakte lijsten met arbeidsgehandicapte werknemers over. De echtgenote van O. liet bovendien een deel van de administratie van haar man in de papierversnipperaar op haar werk verdwijnen. Het OM eiste werkstraffen van 50 en 60 uur tegen de echtgenotes.

De rechtbank veroordeelde eerder twee oud–medewerkers van het UWV tot werkstraffen, omdat ze zich door O. hadden laten omkopen. O. kwam in eerste instantie bij het Eindhovense districtskantoor over de vloer om trainingen te geven aan medewerkers die zich bezighielden met de (inmiddels afgeschafte) kortings– en vrijstellingsregeling. Na verloop bestierde hij vrijwel de hele afdeling, zo blijkt uit het dossier. De meeste medewerkers hadden niet in de gaten dat er iets niet klopte. „In het land der blinden is éénoog koning. O. was hier de koning”, concludeerde de officier van justitie.