„Wat is duurzaamheid? Duurt dat een leven, of duurt het langer, waarbij ik maar een klein schakeltje ben? Eén van de kanten van een gemeenschap of relatie is: hoe lang duurt het?”

De open dag in Driebergen had als thema ”Gemeenschap en duurzaamheid”. Drs. G. van den Brink van de leefgemeenschap Elim in Doorn sprak over de duurzaamheid in de eindtijd. „We pleiten voor gemeenschapszin, omdat we merken dat mensen steeds meer als los zand langs elkaar heen leven, wat meer geweld en onveiligheid tot gevolg heeft. We pleiten voor rust en voor onthaasting, voor delen met onze medemens, voor soberheid en matigheid.

We dragen deze boodschap almaar uit en werken er hard aan, maar er lijkt niet echt verandering te komen in de neerwaartse spiraal. Het lijkt wel of de mensheid oud is geworden en alle daadkracht mist om de noodzakelijke actie te ondernemen. Er is blijkbaar sprake van een niet meer kunnen.”

Van den Brink vroeg de ongeveer vijftig aanwezigen of „onze westerse aandacht voor een duurzaam leven enerzijds en het wereldwijde onvermogen om tot concrete daden te komen anderzijds, een teken is dat de mensheid oud is geworden.”

In navolging van de Duitse theoloog Jürgen Moltmann had Van den Brink drie argumenten om deze vraag met ja te beantwoorden. „Ten eerste leven we in een nucleaire eindtijd. Ten tweede maken we een ecologische eindtijd mee. De vernietiging van het milieu door de westerse economie bedreigt de overlevingskans van de mensheid in de 21e eeuw. Nog nooit heeft één cultuur zodanig het leven van de hele wereld bedreigd als de huidige westerse cultuur. Ten derde leven we in een economische eindtijd. Het Beest van het verslindende westerse systeem rukt op en brengt de mensheid aan de rand van een totale vernietiging.”

Het systeem van de antichrist is er volgens Van den Brink al. „Het wachten is nog op de persoon, de sterke man. Hoe zal dit aflopen? Het ontbreekt de mensheid als een oude man aan het fysieke vermogen om weerstand te bieden tegen deze onmenselijke en antichristelijke krachten.

Is er nog hoop? Ja, want voordat de mensheid zichzelf vernietigt komt Jezus Christus terug. God zal Zijn schepping niet overgeven aan de zelfvernietiging. Wat moeten we doen? Alles wat Jezus gedaan heeft. En dit doen we niet omdat we denken de wereld te kunnen redden. Dat zal helaas niet lukken.”

Dit doen we uit principe, omdat we Jezus Christus liefhebben, zei Van den Brink. „We doen het ook om een voorbeeld te geven en om proeftuinen van een goed en waardevol leven te creëren. Proeftuinen die heenwijzen naar de nieuwe wereld die er zal komen als Jezus terugkomt. En we hopen dat deze proeftuinen veel mensen jaloers zullen maken, zodat het volk dat God waardig is steeds groter zal worden.”

Joost Visser van de stichting Aardewerk, een stichting die een christelijke visie ontwikkelt op omgaan met de schepping, werkte de gedachte van proeftuinen verder uit. „Wat je tegenkomt in leefgemeenschappen is niet alleen de duurzame relaties, maar ook de kwetsbaarheid. Er is voor duurzaamheid niet zoveel nodig: verwondering en dankbaarheid. Wat is er van de kansels weinig gewaarschuwd tegen bijvoorbeeld financiële beleggingen: een anti-Evangelie. Laat die waarschuwing dan nu maar klinken. De beleggingsfondsen zijn ingestort. Je eigen uitgavenpatroon heeft daar ook iets mee te maken. De vanzelfsprekendheden zijn weg. Nu wordt het wat gemakkelijker om de mammon te ondergraven. Ik denk dat we belast zijn met een onderschatting van het Evangelie. We hadden de wereld gewoon te hoog.”

’s Middags werd veel aandacht gegeven aan het nieuwe kloosterleven. „Met name in de reformatorische kring komt steeds meer oog voor leefgemeenschappen”, aldus dagvoorzitter pater Pim van Deenen van leefgemeenschap Effata.