Wij weten niet wat God voorheeft. Dit weten wij echter wel: dat wij Zijn oordelen niet kunnen weerstaan, noch onszelf kunnen redden. Zo is het ook met een zondaar. Als hij het helse vuur in zijn ogen ziet flikkeren en hij ziet dat hij zichzelf niet helpen kan, zegt hij: Dit weet ik, alle middelen in de wereld kunnen mij niet zaligen. Nochtans, wie weet, de Heere mag zich over mij ontfermen en mijn benauwde consciëntie genezen en al die wonden, die de zonde in mijn ziel gemaakt heeft, helen.Dit is de levendige afbeelding van een ziel. Hij ziet en belijdt dat de Heere hem rechtvaardig zal oordelen. Zijn zonden hebben dat verdiend. Hij ziet dat de rechtvaardigheid nog niet voldaan is en dat die rekeningen tussen God en hem nog niet vereffend zijn. Daarom kan hij zich niet anders inbeelden of God zal zich aan hem wreken. Hoe anders? Dan zal hij ondanks alles wat hij doen kan en gedaan heeft nog een onnutte dienstknecht zijn. De rechtvaardigheid zegt: „Gij hebt gezondigd en ik ben tekortgedaan en daarom zult gij sterven.”

Isaac Ambrosius,predikant te Preston.(”Leer der wedergeboorte”, 1660)