Sprekend over een gebrek aan hoffelijkheid in het parlement is de link met de Tweede Kamer snel gelegd.In de achterliggende maanden bleek meermaals dat de parlementaire toon er hier niet bepaald voornamer op wordt. Onder anderen SGP-voorman Van der Vlies zag dit keer op keer hoofdschuddend aan.

Opvallend genoegd kregen vorige week óók de christelijke partijen (CDA, SGP en ChristenUnie) –normaal gesproken het toonbeeld van goede taal en stijl– het verwijt van een gebrek aan hoffelijkheid naar het hoofd geslingerd. Dat gebeurde echter niet in de Tweede, maar in de Eerste Kamer.

De Senaat debatteerde, nu het kabinet-Balkenende IV is gevallen, verhit over het al dan niet controversieel verklaren van een twintigtal wetsvoorstellen. Tot grote woede van verschillende fracties die de behandeling van deze wetten wilden stopzetten, werd bij gebrek aan meerderheden geen enkel wetsvoorstel als controversieel aangemerkt.

De oppositie verweet de andere fracties daarom de zogenaamde hoffelijkheids­regel in de Senaat te negeren. Dat gentleman’s agreement houdt in dat meerderheden de wensen van een substantiële minderheid respecteren bij het controversieel verklaren van wetsvoorstellen.

Die regel is echter boterzacht, zo hield CU-senator Schuurman zijn bozige collega’s voor in een lesje parlementaire geschiedenis. Gold ooit dat 13 van de 75 Kamerzetels voldoende waren om een wetsvoorstel controversieel te verklaren, in de loop der tijd is dit opgehoogd tot 25 zetels en in 2006 zelfs vervangen door de term „substantiële minderheid.” „En daarmee krijg je de problemen”, aldus Schuurman. Want ja, als geschreven regels in het parlement al dikwijls verschillend worden geïnterpreteerd, hoe moet dat dan wel niet met ongeschreven regels.

Fractievoorzitter Halsema van GroenLinks, die zich de afgelopen weken –gesteund door een opmars van haar partij in de peilingen– meer en meer profileert als ministeriabel, had vrijdag niet haar beste dag.

Ga maar na: twee toppolitici, PvdA-leider Bos en CDA-‘kroonprins’ Eurlings maakten nauwelijks een etmaal na elkaar wereldkundig hun privéleven te verkiezen boven hun carrière. De een (Bos) wil zich meer richten op zijn drie jonge kinderen, de ander (Eurlings) heeft nog geen gezin, maar hoopt hier de komende periode verandering in te brengen.

Nu twee mannelijke politici gelijktijdig tot de conclusie komen dat de politiek niet te combineren valt met het vaderschap, dringt zich onmiskenbaar de vraag op wat dit zegt over vrouwen in de politiek die een andere keuze maken.

Halsema, zelf moeder van een jonge tweeling, zag die bui al hangen en reageerde daarom uiterst terughoudend op media­verzoeken om een reactie op het nieuws. Toen een Radio 1-presentator ondanks uitdrukkelijke afspraken toch dé vraag wilde stellen, reageerde ze opvallend bits:

„Meneer, ik was gevraagd om een politieke reactie te geven op het vertrek van de heer Bos. En dat doe ik graag. Maar ik heb geen zin in de slipstream van zijn vertrek mijn privé­leven met u te bediscussiëren.”

Daarmee mocht de vrouw die al jarenlang alle thuisblijfmoeders in Nederland finaal in de verdediging drukt door de fiscale vrijstelling die zij (nog) mogen genieten weg te zetten met de uiterst denigrerende en onjuiste term aanrechtsubsidie, zich nu zelf eens verdedigen voor haar keuzes. Weet ze ook eens hoe dat voelt.

Halsema krijgt thuis overigens de volledige steun van haar echtgenoot, die ook de nodige zorgtaken op zich neemt. Mochten er toch logistieke gaten vallen, dan kunnen ze misschien leren van D66-leider Pechtold. Hij en zijn vrouw werken beiden fulltime en dragen tevens de zorg voor twee jonge kinderen, Jacco (6) en Elske (5).

Dat dit logistiek gezien bepaald geen sinecure is, bleek vrijdagavond in het televisieprogramma Pauw & Witteman. „Het is op zondagavond bijna stafkaarten hoe alles precies is uit te werken”, gaf Pechtold toe.

Als minister voor Bestuurlijke Vernieuwing tijdens Balkenende II had hij standaard „twee Maxi-Cosi’s achter in de dienstauto staan”, om zijn kroost naar het kinderdagverblijf te kunnen brengen.

RTL-journalist Frits Wester, ook aan tafel bij P & W, gaf aan dat er ook wel eens wat misgaat in de logistieke planning- en controlcyclus in huize Pechtold. Zo was hij daar enige tijd geleden op bezoek voor een interview, maar Pechtolds kinderen maakten dit door hun kabaal praktisch onmogelijk. Waarop Pechtold hen zonder pardon „bij de lurven” pakte en meesleepte naar zijn auto. „Autodeur open, kinderen voorin, autodeur op slot. Daarna hebben we binnen snel het interview gedaan”, aldus Wester.

Probleem opgelost. „Het was maar vijf minuutjes”, bekende Pechtold met het schaamrood op de kaken, waarna hij bekende dat er in huize Pechtold vooralsnog geen stapje terug zal worden gedaan. „Mijn vrouw sms’te me vanmorgen: „Ons gezin kan het zonder Bos- of Eurlings-move. Wij redden het al jaren zo.””

MtB

De zaal van Nieuwspoort puilde vorige week uit toen Maarten Moolenbeek en Chris Aalberts hun boek over spindoctoring in Den Haag (”U draait en u bent niet eerlijk”) presenteerden. Journalisten, voorlichters, politiek assistenten van bewindspersonen; iedereen was present. Het geheimzinnige aan de spindoctors, die proberen hun politieke baas zo goed mogelijk voor het voetlicht te brengen, spreekt blijkbaar nogal tot de verbeelding.

Mogelijk speelde ook mee dat de enige echte spindoctor die Den Haag ooit heeft gehad, staatssecretaris De Vries van Defensie (CDA), het eerste boek in ontvangst nam. Als politiek assistent van Balkenende was hij destijds de enige en meest succesvolle spindoctor in Den Haag, zo oordelen de scribenten van het boek.

Na de in ontvangstname hield De Vries een speech waarnaar ieder ademloos luisterde. Wie wil nu niet een gratis les spindoctoring ontvangen? „Als je nul houdt, heb je de wedstrijd voor de helft gewonnen.” „Wees pro-actief bezig.” „Denk strategisch.” „In een vlek moet je niet wrijven.” „Nooit liegen.”

Maar de Nederlandse gereformeerde De Vries wilde ervoor waken dat hij alleen als de held te boek zou staan. „Er lopen veel mensen rond die hun werk als spindoctor goed doen. En of je succes hebt, hangt af van de omstandigheden en de persoon voor wie je werkt. Het gaat ook niet om Jack de Vries alleen. Er was altijd een heel team dat meedeed en meedacht.”

GV

De Tweede Kamer houdt deze week onder meer enkele spoeddebatten. Morgen staat er een gepland over de mogelijke sluiting van de afdeling spoedeisende hulp in een ziekenhuis te Vlissingen. Voor woensdag staan er twee gepland, een over de dieren in de Oostvaardersplassen en een over een feestje dat Marokkanen in Gouda mochten vieren als ze tijdens oud en nieuw geen overlast zouden bezorgen. Donderdag is er een spoeddebat over de kosten van de kilometerheffing.

Uitspraak van de week

„Als ik zou moeten kiezen tussen mijn gezin en de Partij van de Arbeid, wist ik het ook wel.”