„Werk in de politiek is een hondenbaan”
CDA-minister Eurlings en PvdA-leider Bos wierpen deze week vrijwel synchroon de handdoek in de politieke ring. Beiden willen meer tijd besteden aan hun gezin. Is de Nederlandse politiek een slijtageslag aan het worden?
Erelid van PapaPlus, zo mogen Eurlings en Bos zich sinds vrijdag noemen.Rutger Groot Wassink van het platform waarmee de jongerenafdeling van het FNV vaders wil stimuleren „zich los te maken van het kostverdienerskeurslijf en hun vaderrol te claimen”, hoopt dat de politici zijn aanbod aanvaarden.
Toch heeft zelfs hij „dubbele gevoelens” bij het afzwaaien van beide heren. Want dat Eurlings –die met zijn vriendin een gezin wil stichten– en Bos –die zijn drie kinderen wil zien opgroeien– in één klap hun complete functie neerleggen, had wat hem betreft ook weer niet gehoeven. „Ook in dit soort banen zou het mogelijk moeten zijn één werkdag per week thuis te blijven. Een papadag”, meent Groot Wassink.
Politieke ambten die in deeltijd zijn te vervullen, demissionair minister Rouvoet voor Jeugd en Gezin ziet dat er nog niet zo snel van komen. Hij erkent dat het combineren van werk- en zorgtaken in de landelijke politiek een uiterst lastige opgave is. De druk is volgens hem zeer hoog. „Het is een hondenbaan, maar wel een mooie hondenbaan”, aldus Roevoet, zelf vader van vijf kinderen en getrouwd met een buitenshuis werkende vrouw.
Demissionair premier Balkenende –vader van een dochter– sloot zich vrijdag bij Rouvoet aan. Het werk aan de top van de landelijke politiek kan volgens hem „buitengewoon intensief” zijn en is alleen vol te houden als er de „volledige steun” is van het thuisfront.
Balkenende: „Je bent veel van huis, zit vaak tot diep in de nacht in spoeddebatten en zelfs je weekeinden worden veelvuldig verstoord. Dan schiet het gezin erbij in. Voor hen is het vaak opofferen, opofferen.”
Demissionair minister Donner (Sociale Zaken) vreest zelfs dat het politieke vak zó zwaar dreigt te worden, dat iemand in de kracht van het leven straks eigenlijk niet meer beschikbaar kan zijn voor een dergelijke functie. En er straks dus „alleen nog mensen dit vak doen die hun kinderen al hebben opgevoed.”
Volgens de CDA-bewindsman, die zelf oudere kinderen heeft, is het overigens niet zozeer de vraag of je als vaderpoliticus zélf tegen de bijkomende druk kan, „maar of de mensen achter je dat ook kunnen.”
