Op zichzelf is het niet bijzonder dat er een aantal onderwerpen wordt benoemd, waarmee het parlement wil wachten tot na de verkiezingen. Er zijn gevoelige onderwerpen die er nu niet even tussen de val van het kabinet en het aantreden van een nieuwe regering doorgedrukt kunnen en mogen worden. Normaal gesproken zijn dat de punten die in de verkiezingstijd onder de aandacht van de kiezer gebracht worden en waar partijen een verschillende kijk op hebben.Bijzonder is nu het ongekend hoge aantal. Een vluchtige blik op de lijst leert dat niet alleen beladen thema’s zoals de kilometerheffing en de verhoging van de AOW-leeftijd erop staan, maar ook voorstellen waar niemand van kan uitleggen waarom ze controversieel zijn. Waarom is bijvoorbeeld de Deltawet erop gezet? Het debat gaat over puur technische aangelegenheden waar geen fractie politieke punten mee kan scoren. Desondanks is die ineens niet meer te behandelen.

De Kamerleden lijken geen maat hebben kunnen houden. Vorige week zaterdag klaagde minister Donner dat er zelfs brieven op de lijst staan die hij nog niet eens geschreven heeft. Hoe kan de Kamer die al bij voorbaat controversieel verklaren?

Het besluit om 300 thema’s voorlopig niet te behandelen, wijst erop dat met name de oppositie het demissionaire kabinet niet wil beperken in de bewegingsvrijheid, maar gewoon vleugellam wil maken. Het moet zittend en zwijgend op de winkel passen.

Natuurlijk is het zo dat de regering niet uitsluitend duimen hoeft te draaien. De opdracht is alles te doen wat in het belang van het land nodig is. Terecht dat minister Donner eind vorige week stelde: „De Kamer kan besluiten om veel werk stil te leggen, maar de regering gaat door met het besturen van dit land. Kamer en kabinet hebben elk hun eigen verantwoordelijkheid.”

Toch heeft zelfs D66-leider Pechtold, bepaald geen vriend van de regeringsploeg van Balkenende, vorige week zijn collega’s opgeroepen zich te bezinnen. „Er moet wel geregeerd kunnen worden”, zo zei hij. Voorals nog lijkt dit aan dovemansoren gericht.

Intussen zit ons land in een diepe economische crisis. Het is te vergelijken met een ernstig zieke patiënt op de intensivecareafdeling. Adequate hulp moet met spoed geboden worden. Desondanks wachten verpleegkundigen op het aantreden van een nieuw specialistenteam, dat nog moet worden gevormd.

Toen vorig jaar de regering aankondigde dat pas aan het eind van het voorjaar twintig studiegroepen beleidsvoornemens zouden formuleren waarmee de crisis te lijf zou worden gegaan, had de Kamer veel kritiek op het getalm. Zelf doet hij nu niet anders. De ernst van de situatie maakt dat er snel gehandeld moet worden ondanks dat er nu een demissionair kabinet is. Dat kan als men van beide kanten bereid is constructief samen te werken.