Hoegée: Ik moet me er bij neerleggen
Hij is teleurgesteld, maar legt het hoofd niet in de schoot. De 78-jarige SGP’er Job Hoegée, langstzittend raadslid van Nederland, keert niet terug in de gemeenteraad van Nieuwegein. „Ik moet me erbij neerleggen.”
Op de kop af 52 jaar zat hij in de lokale politiek. Hoegée, die een fietswinkel in Nieuwegein runt, voelde zich er als een vis in het water. Jarenlang was hij SGP-lijsttrekker. Bij de verkiezingen woensdag ging zijn partij een lijstverbinding aan met de CU. Hoegée werd nummer 2, op nummer 1 kwam een CU’er.De CU/SGP in Nieuwegein haalde net geen tweede zetel. Was het kantje boord?
„Hoeveel stemmen we precies misten, weet ik niet. Ik heb gehoord dat het om zo’n veertig stemmen ging.”
Teleurgesteld?
„Het is niet zo leuk. Ik had nog graag een ronde meegedaan. Fullspeed, wat mij betreft.”
Of voelt u zich gezien uw leeftijd misschien ook een beetje opgelucht?
„Nou, nee, dat kan ik niet zeggen. Ik had gehoopt de gezondheid te krijgen voor een nieuwe periode. Helaas zijn we erbuiten gevallen.”
U verlaat de politieke arena in het harnas. Uw droom?
„Het zou erger zijn geweest als ik om gezondheidsredenen had moeten stoppen. Ik ben echter gezond en heb ook gelukkig m’n werk. Maar wat er woensdag is gebeurd, moet ik wel verwerken. Al ben ik niet uit het veld geslagen. Ik ben trouwens niet de enige die vertrekt. Dertien anderen stappen ook op.”
Wat is uw belangrijkste politieke wapenfeit van de afgelopen vijftig jaar?
„Dat kan ik niet zeggen. Het ging mij al die jaren door om principiële en beginselvaste politiek. Dat heb ik 52 jaar mogen doen. Ik heb niet alleen gewaarschuwd tegen wereldgelijkvormigheid en criminaliteit, maar ik heb ook gepleit voor de waarden en normen van Gods Woord. Dat weten ze in de raad. M’n collega’s zeiden wel: Hoegée is zeer principieel.”
Is er een leeftijdsgrens voor een politieke loopbaan wat u betreft?
„Nee. Een ouder iemand in de gemeenteraad zit mij, als hij goed functioneert, niet in de weg.”
Ziet u de SGP in de raad van Nieuwegein terugkeren?
„Dat weet ik niet. We leven in een vreselijke, afgaande tijd. Ik vraag me af of er nog plaats is voor een principieel geluid. Tegelijk heb ik in mijn raadsperiode met veel mensen goede gesprekken kunnen voeren. Sommigen mocht ik een bemoedigend woord meegeven. Dat aspect van het raadswerk zal ik zeker gaan missen.”