Maandagmiddag, kwart voor één. In de kantine van het Educatorium van de Universiteit Utrecht nuttigen vijf medewerkers van Agapè te midden van een paar honderd studenten hun boterham. Voordat ze met een vragenlijst over geloof en zingeving op stap gaan, hebben ze een moment van ontmoeting en toerusting.Teamleider Egbert Ribberink (28) spreekt met zijn collegamedewerkers door over het stellen van de juiste vragen in gesprekken met niet-christenen. Aan de hand van Lukas 10:25-29 bezint de groep zich op de vraag hoe de Heere Jezus met mensen –in dit geval een wetgeleerde– omging. „We mogen bidden dat de Heere God ons de woorden zal geven, ons zal helpen fijngevoelig te zijn en op te merken wat er achter een opmerking van de ander zit”, zegt Ribberink, waarna hij voorgaat in gebed.

Een van de stafmedewerkers is Arjen den Admirant (23). Tijdens zijn studie economie in Rotterdam werd zijn belangstelling voor evangelisatiewerk onder studenten gewekt. Nadat hij zijn bachelor had afgerond, volgde hij in Londen een jaar lang een training van Agapè. „Een combinatie van een theoretisch programma en vorming in de praktijk.”

Tijdens dat jaar groeide zijn verlangen theologie te gaan studeren. In september pakte hij deze studie in Utrecht in deeltijd op. Daarnaast is hij vier dagen per week actief voor StudentLife. Een persoonlijke achterban zorgt voor de nodige inkomsten. Via berichten in onder meer de hervormde kerkbode van Harderwijk, de gemeente waarvan hij tot zijn studententijd lid was, geeft hij regelmatig iets door van zijn ervaringen en vraagt hij om gebed voor het werk.

In Londen leerde hij dat ”community” een van de belangrijkste pijlers is waarop evangelisatiewerk rust. In het studentenhuis dat zijn ouders in Utrecht kochten, woont hij bewust samen met twee ongelovige studenten. „Ik wil mijn leven met hen delen.” In het eerste contact heeft hij meteen duidelijk gemaakt dat hij christen is. Nu is hij regelmatig met zijn huisgenoten in gesprek over tal van wezenlijke onderwerpen. Tijdens de gezamenlijke maaltijden spreekt hij hardop een gebed uit.

Eenmaal per week houdt Den Admirant een openhuismaaltijd, waaraan zowel christenen als niet-christenen deelnemen. Een van de moeilijke kanten vindt hij het maken van de overstap van intellectuele vragen naar de meer persoonlijke. „Met sommige studenten kan ik ellenlange gesprekken voeren over de evolutietheorie, terwijl ik weet dat ze uit een gebroken gezin komen en ook heel andere vragen hebben. Met discussies trekken ze een rook­gordijn op. Het vergt veel om daar doorheen te komen.”

De vragenlijst over geloof en zingeving is een goed middel om nieuwe contacten op te doen, zegt Den Admirant. Ook deze middag gaat hij ermee op pad. Hij speurt de kantine in het Educatorium rond en stapt af op een jongen die over een boek zit gebogen. Wel­willend doet de student de oordopjes van zijn iPod uit, maar hij heeft geen interesse in de enquête. „Oké, succes verder met leren”, zegt Den Admirant.

Een etage hoger zitten Ruben en Sandra met een flesje water en een Volkskrant in de hand ontspannen op een hangplek. Zij studeert communicatiewetenschap, hij onderwijsmanagement. Wat ze aan het eind van hun leven willen hebben bereikt? „Dat ik goed met allerlei situaties ben omgegaan, ook op moeilijke momenten”, zegt Ruben. „Dat ik het beste uit mezelf heb gehaald”, reageert Sandra.

De twee blijken een christelijke achtergrond te hebben. Ruben was in het verleden lid van de reformatorische studentenvereniging CSFR. „Ik ben een tijd van God los geweest, maar Hij heeft me vast­gehouden.” De student vond de weg terug naar de kerk en deed vorig jaar belijdenis in de hervormde Jacobikerk in Utrecht. Inmiddels studeert hij elders. Sandra is in Utrecht lid van de christelijke studentenvereniging Navigators.

Even later volgt een uitvoerig gesprek met Mohamad, die een studieboek en een pakje zuiveldrank gewillig aan de kant schuift. De moslim, afkomstig uit Sierra Leone, vindt „happiness” het belangrijkste in zijn leven. Zijn visie op het hiernamaals is eenvoudig: „De mensen die goed doen gaan naar de hemel, degenen die slecht doen naar de hel.”

Na een gesprek over de vraag wie Jezus is en hoe een mens God kan leren kennen, stelt Den Admirant voor er binnenkort tijdens een lunch verder over door te praten. De twee maken een afspraak en wisselen telefoonnummers uit. Gemiddeld leidt een op de tien contacten tot een vervolg, zegt Den Admirant. Inmiddels volgt hij met meerdere studenten een traject van gesprekken over de Bijbel.

Tegen drie uur ontmoeten de teamleden elkaar weer in de kantine om ervaringen uit te wisselen en de gesprekken te evalueren. Het ene duo heeft onder anderen een tot de islam bekeerde Nederlander gesproken die nu Arabisch studeert. Een ander kwam in contact met een atheïst uit Italië. Voordat de teamleden uit elkaar gaan dragen ze ieder die ze deze middag hebben gesproken in het gebed aan de Heere op.

De namen van sommige studenten zijn gefingeerd.

„Om hoger opgeleiden te bereiken met de Bijbelse boodschap is het nodig een relatie met hen op te bouwen. Ook is het van belang de relevantie van de boodschap voor hun persoonlijke leven duidelijk te maken.” Dat zijn enkele uitkomsten van een onderzoek dat Egbert Ribberink na zijn studie ontwikkelingssociologie in Wageningen voor stichting Agapè verrichtte. Beide aspecten hebben volgens hem een plek in het werk van Agapè StudentLife. „Je moet niet alleen zeggen: „Je bent zondig en je hebt verlossing nodig”, maar ook laten zien wat die boodschap voor jezelf betekent.”