Heden, op deze dag waarop Jezus Christus voor onze deur heeft gestaan en heeft geklopt en waarop wij Hem nog niet hebben geopend, wil ik u enkele dingen zeggen. Het Evangelie dat u zo lang hebt gehoord, beroept er zich op dat het u zo klaar is geopenbaard, zo vrij is aangeboden, dat zo ernstig verzocht is om op het kloppen binnen te worden gelaten.Ook de dienaren getuigen tegen u. Heere Jezus, zeggen zij, wij zijn Uw gezanten geweest, door U gezonden. Wij hebben U in onze gemeente gepredikt. Wij hebben verklaard dat U bent de Zoon van God, de Heere der heren, de Geneesmeester van de ziel en de Zaligmaker van zondaren. Wij hebben gepredikt dat het de plicht is van de zondaren hun hart en hun huis voor U te openen en dat zij verdoemd zullen worden als zij U buiten houden. Dat zij eeuwig zullen leven als zij U binnenlaten. Wij hebben verklaard hoe gewillig U bent om in te staan voor hun zonden.

Maar, o, Heere, wie heeft onze prediking geloofd? Wij zijn in al onze arbeid tegengestaan en bedroefd geweest. O, roept een predikant al wenende uit, ik heb in deze gemeente gepredikt, wel twintig jaren. Er waren er weinigen die op Christus letten. O, roept een ander, mijn hart breekt bijna als ik op mijn volk zie. Christus werpen zij drek in het aangezicht en zij vertrappen Zijn inzettingen onder hun voeten. Och, dat ze een hart hadden om U te vrezen!

Obadias Sedgwich, predikant te Londen (De rijkdom der genade, 1676)