Vanuit westers oogpunt worden ze vaak gezien als een verlengstuk van het oude Byzantijnse Rijk, vanuit islamitisch oogpunt zijn ze geen echte Arabieren omdat ze een westerse religie aanhangen. De christenen staan er dus vaak tussen twee vuren.

Het christendom in het Midden-Oosten is verdeeld over een bont palet aan kerken, stromingen, denominaties en sekten: talrijke protestantse groepen (luthersen, evangelischen, charismatischen, gereformeerden), rooms-katholieken, Grieks-orthodoxen, Syrisch-orthodoxen, oriëntaals-orthodoxen, Armeniërs. Alleen al een land als Israël telt meer dan 500 verschillende denominaties.

Het aantal christenen in de afzonderlijke landen is als volgt: 10 procent in Egypte (Kopten), 5 procent in Sudan, 0,2 procent in Turkije, 10 procent in Syrië, 30 procent in Libanon, 2,1 procent in Israël, 3 procent in Irak, 8 procent in Jordanië, 1,6 procent in de Palestijnse gebieden, 1 procent in Iran. Uit politieke, economische en godsdienstige motieven vluchten veel mensen naar Europa.

In Nederland vormen de Armeniërs de grootste groep, gevolgd door de Assyriers, Syriërs, Chaldeeërs en Kopten, en als laatste de Maronieten. Het totale aantal ligt ergens tussen de 40.000 en 50.000. De Nederlandse Unie voor Christenen uit het Midden-Oosten behartigt hun belangen. Daarin zijn zeven verschillende kerkgenootschappen vertegenwoordigd.