Maar toen de Volkerenbond in 1932 een onafhankelijk Irak in het leven riep, werden christenen en masse vermoord wegens hun banden met de voormalige westerse overheersers.

Het regime van Saddam Hussein kan eerder getypeerd worden als pan-Arabisch-socialistisch dan als islamitisch. Er zijn schrijnende verhalen van christenen die gemarteld en onderdrukt worden. Wel is het zo dat de politieke vervolging van Hussein iedereen treft.

De christelijke mensenrechtenorganisatie Jubilee Campaign zegt dat in Irak godsdiensten worden geaccepteerd, al naar gelang zij zich loyaal betonen aan het regime van Hussein. Christenen mogen niet evangeliseren en geen diensten beleggen buiten de daarvoor aangewezen terreinen.

Voor een moslimland in het Midden-Oosten hebben christenen het er betrekkelijk rustig, zegt Jeno Sebök van Open Doors. Christenen hebben het er beter dan in veel andere landen in de regio, inclusief Turkije en Koeweit. Een ouderling in Bagdad zei recent: „In Irak kun je legaal en vrij religieuze activiteiten verrichten, zolang deze niet gemengd zijn met politiek en zolang de sociale stabiliteit van de gemeenschap geen gevaar loopt.”

Sinds de Eerste Golfoorlog is Open Doors in Irak actief met de verspreiding van bijbels materiaal, zondagschoolmateriaal en christelijke boeken. „De verspreiding is nog altijd langs legale weg gegaan. We hebben altijd een invoervergunning verkregen voor deze zaken. Vooral voor zondagsschoolmateriaal bestaat veel belangstelling.” De bijbelgenootschappen van Libanon en Jordanië hebben dezelfde ervaring. Recent verspreiden ze in Irak traktaten, kalenders en Bijbels in verschillende Arabische talen. De distributie is zonder problemen verlopen.

Dit neemt volgens Sebök niet weg dat christenen nooit vrijuit zullen spreken. „Irak is natuurlijk een echte politiestaat, het is heel moeilijk precies uit te maken wat ze denken.” De afgelopen jaren hebben vele christenen vanwege de nationale spanningen het land verlaten. Zij emigreerden meestal naar Jordanië en naar de Verenigde Staten.