Samen met zijn vrouw ondersteunt Agterhof al verscheidene jaren een buitenlands kind via Woord en Daad. „We hebben het zo goed aan deze kant van de wereld, terwijl er elders talloze kinderen zijn die veel moeten missen en hulp nodig hebben. Wij willen iets voor hen betekenen”, zo luidt Agterhofs motivatie.Vorig jaar kwam er een einde aan zijn financiële hulp voor een jongen in een derdewereldland. Daarna kreeg het echtpaar een meisje van tien jaar uit Haïti toegewezen. „We mochten een voorkeur uitspreken voor een land, maar hebben dat niet gedaan. Woord en Daad weet het beste welke hulp het meest nodig is.”

Kortgeleden ontving Agterhof –vader van vier kinderen en opa van negen kleinkinderen– een foto van Kentia Thomas, evenals een fleurige tekening die ze voor haar Nederlandse adoptieouders had gemaakt. Hij pakt het papier erbij en licht toe: „Het is iets wat lijkt op een huis, met een vlag erop en een boom ervoor. In het huis zitten wat poppetjes.”

Vooral de foto vergrootte Agterhofs betrokkenheid op het meisje dat in Haïti in een kindertehuis woont. Toen de berichten over de enorme aardbeving hem vorige maand bereikten, dacht hij dan ook al snel aan Kentia. „Er waren zo ontzaglijk veel mensen omgekomen bij de ramp, dat je je afvraagt: Hoe zou het met haar zijn gegaan? Dat geeft onzekerheid, ook omdat we niet exact weten waar ze woont.”

Vol lof is Agterhof over de wijze waarop Woord en Daad de adoptieouders van tijd tot tijd informeerde. „We werden goed op de hoogte gehouden. Eerst kregen we bericht dat de stichting de situatie van de kinderen zou onderzoeken. Kort daarna kwam er een brief waarin stond dat Kentia er goed doorheen was gekomen. Dat stemde ons blij en dankbaar. Ook werd er om gebed voor Haïti gevraagd.”

Ruim een maand na de ramp volgt Agterhof nog steeds de berichten over de ontwikkelingen in het zwaar getroffen land. „Die grijpen me elke keer weer aan. Het is onvoorstelbaar hoeveel slachtoffers er zijn. De aantallen worden steeds bijgesteld. Er is nu al sprake van meer dan 200.000 doden! Als je in gedachten probeert al die mensen eens op een rij te zetten, hoe lang zou de rij dan zijn?”

Door de recente gebeurtenissen in Haïti voelt Agterhof een sterkere band met Kentia dan in het begin. Met hun eerste adoptiekind hebben hij en zijn vrouw nooit gecorrespondeerd. Ze zijn nu wel van plan binnenkort een brief naar Kentia te sturen. „Hoe triest de aanleiding ook is, de band met haar is erdoor verstevigd, mede door de plaats die ze heeft in het gebed.”