Nucleaire olijftak komt Obama goed van pas
Het jaar 1979 markeert een kantelpunt in de geschiedenis van de kernenergie. Van 1963 tot 1979 nam het aantal kernreactoren in de wereld vrijwel elk jaar toe, terwijl het vanaf 1980 tot 1998 ieder jaar weer af nam. De reden daarvoor is een ongeval op 28 maart 1979: er lekte koelwater uit een kerncentrale in het Amerikaanse Harrisburg waardoor radioactieve gassen vrijkwamen.
De schade bleef beperkt en er vielen geen dodelijke slachtoffers, maar het ongeval bij Three Mile Island betekende een enorme ommezwaai in de discussie over kernenergie in de Verenigde Staten. Na 1979 is er nooit meer toestemming gegeven voor de bouw van een nieuwe centrale en van de al in aanbouw zijnde installaties werd meer dan de helft weer ontmanteld.Na drie decennia komt daar verandering in. Dinsdag maakte president Obama bekend dat hij een staatslening aanbiedt voor de bouw van twee kerncentrales in de staat Georgia. Dat mag gerust opvallend genoemd worden. Onder rechtse regeringen als die van Reagan en Bush bleef kernenergie een taboe. Maar onder Obama komt er niet alleen toestemming voor de bouw van centrales, de Amerikaanse president stopt er ook 8,3 miljard dollar belastinggeld in.
Dat laatste lijkt logisch, want zo’n bedrag zullen banken niet bij elkaar willen brengen, maar het bewijst tegelijkertijd dat Obama het nu niet bij woorden laat. Kennelijk is hem er veel aan gelegen.
In zijn toelichting wees Obama vooral op het belang van schone, duurzame energie. In het licht van de nog steeds toenemende behoefte aan energie ligt de bouw van kerncentrales inderdaad voor de hand, omdat die geen kooldioxide uitstoten en dus het broeikaseffect niet verergeren. Daarbij speelt ongetwijfeld een rol dat de VS minder afhankelijk willen zijn van energie uit andere delen van de wereld. Dat de bouw van kerncentrales ook werkgelegenheid creëert, is mooi meegenomen.
Het mes snijdt voor Obama aan nog een andere kant, want dit voorstel hoort bij de zeldzame plannen die brede politieke steun krijgen. Niet voor niets wordt er gesproken over een nucleaire olijftak die hij nu de republikeinen kan aanreiken. Overigens was dit geen complete verrassing, want zijn minister van Energie, Nobelprijswinnaar Steven Chu, is al jaren publiek voorvechter van kernenergie.
En natuurlijk kijkt Obama ook met een schuin oog naar China. Een derde van alle op dit moment in aanbouw zijnde centrales staat in dat land, terwijl de kennis erover in de VS langzaam wegzakt.
Omgekeerd zou Nederland er goed aan doen nu eens naar de VS te kijken. Kernenergie is geen wondermiddel en er moeten nog de nodige problemen worden opgelost, maar in combinatie met andere technieken om energie te winnen heeft nucleaire energie veel te bieden. Het zou daarom grote winst zijn als ook in Nederland het taboe erop verdwijnt.
Nu zit het huidige kabinet zeker niet te wachten op nieuwe splijtstof. Tenzij minister Cramer om gaat en, in navolging van Obama, met een nucleaire olijftak de andere coalitiepartijen probeert te paaien.
