In het oecumenisch opinieblad VolZin van deze week wil Bakker niet herhalen dat zij de positie van Faber ter discussie stelt. „Daar ga ik niet over. Het klopt niet dat wij nu over de kwestie Irak zouden ruziën. De standpunten van het IKV en de Raad van Kerken liggen buitengewoon dicht bij elkaar. Ten onrechte is de indruk ontstaan dat het IKV voor militair ingrijpen in Irak zou zijn, zelfs zonder VN-mandaat. Die indruk is ontstaan door Fabers grote betrokkenheid bij het lot van de Irakezen”, aldus Bakker in VolZin.

Daarin legt Faber uit waarom het IKV niet meedeed aan de vredesdemonstraties in oktober en februari en ook niet meedoet aan die van 22 maart. Het is begrijpelijk, aldus Faber, dat mensen zich zorgen maken over de Amerikaanse politiek, die oorlog als instrument wil gebruiken zonder dat daarvoor een dringende of volgens het internationale recht legitieme noodzaak is.

„Aan de andere kant hebben we te maken met een dictator van het ergste soort, die bereid is zijn eigen volk uit te roeien als hem dat uitkomt.” Je kunt er volgens de IKV-secretaris alle begrip voor hebben dat het Iraakse volk, na jarenlang zuchten onder het juk, naar vrijheid hunkert. Je kunt wachten tot Saddam Hussein sterft, maar zijn zoontjes zijn evenmin fris. Maar als je zegt dat Saddam Hussein, een enorme machtswellusteling, weg moet, komt de militaire optie heel dichtbij, aldus Faber.

Het IKV zit als kerkelijke organisatie volgens hem tussen twee vuren. „Als zich een oorlogssituatie aandient, zie je dat kerkelijke leiders massaal overeind springen en pleiten voor vrede. Dat is hun taak, maar pleit dan ook voor vrede in Irak, want daar is de oorlog al heel lang gaande. De kerken weten daar geen weg voor te vinden.”