Het gerechtshof in Arnhem heeft op 19 januari in hoger beroep uitspraak gedaan in de zogenoemde zaak Zeewolde. Volgens het hof had de voormalige predikant van de christelijke gereformeerde kerk (cgk) in Zeewolde de gehele kerkelijke rechtsprocedure moeten doorlopen voordat hij de gang naar de burgerlijke rechter maakte. In het CGK-orgaan De Wekker trekt kerkrechtdeskundige ds. D. Quant enkele conclusies.„1. De laatste tijd hoort men vaker dat kerkleden met (gedeeltelijk) voorbijgaan van de kerkelijke weg dreigen met de gang naar de burgerlijke rechter. Met deze uitspraak van de rechter moet men zich dan toch nog maar eens goed bedenken.

2. Onze kerkelijke rechtspraak kan de toets van de kritiek van rechtswege doorstaan. Dat is een steun in de rug voor de kerken, en met name voor hen die daar, door de kerken geroepen, veel tijd en energie in stoppen. Zeker na de aanscherpingen na 2004 kunnen we er met grote overtuiging mee werken.

3. Wel is daarbij bij lezing van het arrest duidelijk geworden dat onze kerkelijke vergaderstructuur voor buitenstaanders ingewikkeld en moeilijk inzichtelijk te maken is. In ieder geval moet duidelijk zijn: al zit de aangeklaagde partij bij een meerdere kerkelijke vergadering, dan houdt deze op dat moment de mond en stemt ook niet (art. 33 K.O.)!!

4. Eén punt blijft liggen: de verhouding predikant-kerkenraad. De discussie daarover zal doorgaan, maar wat ons –en andere– kerken betreft: er is geen sprake van een arbeidsverhouding.”

De Waarheidsvriend

”Utrecht en Franca Treur” – daarover schrijft ds. P. van der Kraan in De Waarheidsvriend (weekblad van de Gereformeerde Bond). De Urker predikant woonde op 23 januari de interreligieuze herdenking van de Unie van Utrecht bij.

„Ook het christelijk geloof presenteert zich. Die presentatie maakt niet de indruk dat dit geloof in ons land de oudste papieren heeft. De inhoud van de presentatie, met onder andere vragen bij Gods regering in relatie tot de ramp op Haïti, beleef ik als een gemiste kans. Is twijfel het maximale dat je als boodschap aan een ander kunt aanreiken? (…)

Wat Utrecht liet zien, is niet slechts de andere kant van Nederland, maar een ander Nederland, een nieuw Nederland, waarin onze (klein)kinderen hun plaats innemen en hun weg zoeken. Hopelijk als christen. Hopelijk niet alleen als vragende christenen, maar als christenen die belijden: „Wij weten…” Daaraan is schreeuwend behoefte. Het nieuwe Nederland heeft ongetwijfeld behoefte aan nieuwe vormen van ontmoetingen tussen christenen en andersdenkenden. Die zullen zich vooral op persoonlijk vlak moeten voltrekken, zoals bij de eerste christenen. Want ook al lijkt het niet altijd zo, daaraan is behoefte.

Teruglopend naar de parkeergarage schieten mijn vrouw en ik de bekende boekwinkel van (voorheen) Broese & Kemink binnen. Het kon net nog, een halfuur voor sluitingstijd. Zoekend bij het plateau met nieuwste uitgaven ligt er een eenzaam exemplaar van Dorsvloer vol confetti. De laatste van een grote stapel, zo vertelt de verkoopster. Voor het zes uur is, wordt ook dat laatste exemplaar verkocht. Er blijkt binnenkort –dat is binnen zes maanden– een negende druk nodig te zijn. Anders dan Maarten ’t Hart spot Franca Treur niet. En anders dan Jan Siebelink verlangt zij ook niet naar echte beleving van het geloof dat haar werd meegegeven. Ze registreert bijna zakelijk. Haar boek gaat net als Jan Siebelinks Knielen op een bed violen destijds als een warm broodje over de toonbank.

Hoe komt dat toch, vraag ik mij af. Is dat nieuwsgierigheid naar wat onbekend is? Hebben we allemaal iets van een voyeur in ons? Is het nostalgie naar wat voorbij is en niet terugkomt? Of gaat het dieper? Is het –bij velen misschien nog verborgen– hunker naar wat wezenlijk is voor ieder mens? Hoe komt het dat we dan niets anders in voorraad (lijken te) hebben dan een wel heel mager portret van wat bevindelijke christenen zijn?

De bijdrage van christenen aan de Utrechtse bijeenkomst zie ik als een gemiste kans. Maar hebben we eigenlijk niet allemaal als christen kansen gemist? Ik hoop dat het niet bij een vraag blijft.”