De prins verwees naar de traditie van zijn islamitische land. „Dit land is de bakermat van de openbaring en niets mag daarmee in strijd zijn, zelfs al kost het ons de kop”, zei minister Sultan onlangs op een persconferentie.

De hoogste chef van de Saudische verdedigingskrachten voegde eraan toe dat „we helemaal niet tegen andere religies zijn, maar kerken komen er niet.” Later tijdens de persconferentie haalde de minister uit naar voorstanders van vrijheid van godsdienst: „Wie het over kerken in Saudi-Arabië heeft, moet zijn mond houden en zich gaan schamen.”

Niet-islamitische buitenlanders in Saudi-Arabië mogen alleen thuis hun geloof belijden, verklaart de regering met een zekere regelmaat. Deze opmerkingen worden echter gelogenstraft door de feiten. Zelfs christelijke gastarbeiders uit landen als de Filipijnen en India zijn met een zekere regelmaat gearresteerd en gedeporteerd omdat zij in alle stilte bij elkaar kwamen voor een kerkdienst. Dit ondanks verzekeringen door de regering dat buitenlanders in de privé-sfeer hun geloofsovertuiging mogen praktiseren.

De ranglijst christenvervolging zoals Open Doors die jaarlijks publiceert, vermeldt landen naar de mate waarop christenen in dat land vervolgd worden vanwege de uitoefening van hun geloof. Saudi-Arabië staat in de laatst verschenen versie, net als vorig jaar, op de tweede plaats, gevolgd door Vietnam. Noord-Korea is nummer één. Deze drie landen worden aangemerkt als landen waar zware vervolging heerst. De andere landen van de toptien zijn: Laos, Turkmenistan, Pakistan, Bhutan, Malediven, Somalië en Iran. China komt op de elfde plaats.

Saudi-Arabië beschouwt zichzelf als hoeder van de belangrijkste islamitische heiligdommen en rekent al zijn burgers gemakshalve tot de islam. Het land benadrukt voortdurend de bakermat van de islam te zijn. Saudi’s zeggen de heiligste plekken van het geloof te willen verdedigen tegen afwijkende overtuigingen en nieuwe ideeën die een bedreiging kunnen vormen voor de oude cultuur en tradities.

Een Saudiër die overgaat tot een ander geloof riskeert de doodstraf. Het in het openbaar vieren van christelijke feesten is er ondenkbaar. Zo vieren buitenlandse werknemers het kerstfeest binnen de muren van hun bedrijf, uit het zicht van de religieuze politie.