Onze goedlachse ”kroonprins van het CDA”, de bourgondiër Camiel Eurlings moet het lachen zijn vergaan toen hij (als hij tenminste!) het hoofdredactionele commentaar van maandag onder ogen kreeg. Daarin wordt ondubbelzinnig om zijn aftreden geroepen, tenzij hij snel terugkomt van zijn besluit om de leden van de ANWB te raadplegen over het rekeningrijden. Ik las eerst commentaar en verslaggeving in NRC Handelsblad, pas daarna die in het Reformatorisch Dagblad. Het verschil was meer dan dat van een nuance.Dat de invoering van kilometerheffing een heet hangijzer is, mag als bekend verondersteld worden. Dat er heel verschillend over gedacht wordt en de huidige minister van Verkeer en Waterstaat zich er in het verleden steeds tegen verzet heeft, is eveneens evident. Schuift hij nu een beslissing op slimme (of listige?) wijze voor zich uit? Het is mogelijk.

Misschien is het beter om uit te gaan van goede trouw en voelt de bewindsman aan dat een dergelijk ambitieus plan een stevig draagvlak vraagt. Dat Eurlings er voorkeur aan geeft een belangenorganisatie als de ANWB te raadplegen inzake het rekeningrijden is een keuze. Wijs? Verstandig? In ieder geval kan hij beter daar te rade gaan dan bij de lezers van bijvoorbeeld De Telegraaf, de krant die duidelijk opponeert tegen rekeningrijden. De ANWB heeft toch altijd nog een slordige 4 miljoen leden. Bovendien zijn niet-leden niet uitgesloten van deelname aan de enquête.

Niettemin valt er wel het een en ander af te dingen op de route die minster Eurlings neemt. Maar het is toch niet zo erg dat hiermee het einde van de democratie in zicht is gekomen? In die richting lijkt de RD-commentator wel wat te gaan. Het gaat in de ANWB-enquête nog niet eens om een louter ja of nee. Het ligt genuanceerder, zo niet veel ingewikkelder. Misschien nog wel het meest voor de ANWB, die zich altijd sterk heeft gemaakt voor betalen voor autogebruik in plaats van betalen voor autobezit.

Populisme

Wat mij het meest stoorde zijn uitspraken als „gebrek aan daadkracht”, „geen moedig besluit durven nemen„ en „dit land zit niet te wachten op een bewindsman met knikkende knieën.” Het Reformatorisch Dagblad is duidelijk geen fanclub van het CDA. Ik ben geen lid van deze of welke politieke organisatie ook. Waar het mij om gaat is dat we op een integere manier met elkaar omgaan. Zeker ten aanzien van onze overheid.

Dat betekent niet dat we kritiekloos aan de zijlijn staan, of erger nog: alleen maar applaudisseren. Het is prima om het overheidsbeleid kritisch te volgen. Laat de politiek commentator van de krant maar doorwrochte analyses maken. Laat hij waar nodig de luis zijn in de pels van de politiek. Maar verval alstublieft niet in populistisch jargon. We hebben als christenen toch een andere morele code? Om maar te zwijgen van onze voorbeeldfunctie. Laten we het zuiver houden.

De auteur is autobezitter, lid van de ANWB en hervormd emeritus predikant te Dordrecht.