Een visser las onlangs in het blad ”Sewernaja Prawda” (Noordelijke Waarheid) dat 2003 het jaar van de Bijbel is. Dit bericht herinnerde hem aan een oud boek dat hij ooit had geërfd en na enige tijd achteloos had weggelegd.

Na een zoektocht in zijn woning vond hij het exemplaar tussen een hoop oude lompen. Omdat het boek er nogal oud uitzag, bracht hij het naar het streekmuseum van de stad Sewerodwinsk. Daar bleek de dikke pil van opa een Bijbel uit het jaar 1581 te zijn. Daarmee is het de oudste Slavische uitgave die tot nu toe bekend is.

In de zestiende eeuw zijn slechts 250 Bijbels gedrukt in het oude Slavisch, een taal die de orthodoxen gebruiken tijdens hun uitgebreide liturgie.

De gevonden Bijbel is een zogenaamde Fjodoroff-uitgave. Kenners zien dat aan de inheemse schrijfwijze van de naam Jezus (”Esus”). Een hervorming van de liturgie zorgde ervoor dat later ook in het Slavisch ”Jezus” werd geschreven. De zogenaamde Fjodoroff-Bijbels golden vanaf toen als ”fout”, waarna massale vernietiging volgde. Slechts een paar exemplaren bleven in Noordoost-Rusland bewaard bij tegenstanders van de liturgiehervorming. De voorouders van de visser hoorden hier ook bij.

Het gevonden exemplaar heeft enkele lege bladzijden. Hierop zijn vanaf de zeventiende eeuw enkele belangrijke gebeurtenissen genoteerd. De laatste dateert uit 1960: „Gagarin is de ruimte in gevlogen - nu is de eindtijd begonnen!”