Het initiatief komt van kunstenaar Sela©, ofwel Liesbeth Goudzwaard uit Middelburg. Aanleiding voor het project was de recente discussie over christenen en beeldende kunst die in onder meer deze krant werd gevoerd. „Ik dacht: Ik mis iets. Aan dit gesprek kan ik wat toevoegen.”Wat Goudzwaard in de discussie miste was de inbreng van de kunstwerken zelf. „Ik had natuurlijk een opinieartikel kunnen schrijven, maar ik reageer op deze wat omslachtige manier door een tentoonstelling te organiseren.”

„Een gesprek in woorden zoals dat tot op heden plaatsvond –met ruimte voor opinies van alle zijden– is natuurlijk prima”, stelt Goudzwaard. „Zo wikken en wegen wij met elkaar.” Maar vooral moeten kunstwerken zélf gaan spreken, voordat alle adviezen en opvattingen van historici, dominees en letterkundigen over en weer vliegen. „Voor kunstenaars gaat het niet alleen om een gesprek in woorden, maar juist ook om sprekende beelden. Dat is hun vak. Je doet hen het meest recht als je aan de hand van hun werk de vragen aan de orde stelt die je over hen en hun kunst hebt – ook bijvoorbeeld over het geloof. Ik wil dat er gepraat wordt terwijl we met z’n allen om een kunstwerk staan en we er eerst eens goed naar kijken.”

Iedereen „met reformatorische wortels en werkzaam als (toegepast) kunstenaar” kon zich aanmelden met een of meer kunstwerken. Goudzwaard was verrast toen de bijna vijftig kunstenaars, vormgevers, fotografen, illustrators, architecten, schrijvers, componisten hun werken kwamen brengen. Het heersende idee dat reformatorische kunstenaars over het algemeen erg traditioneel werken en weinig doen met hedendaagse technieken en middelen zoals video-installaties, bleek niet te kloppen. „De oudere generatie is aanwezig, maar ook veel jonge kunstenaars van wie ik werkelijk nog nooit gehoord had doen mee. Zij maken echt hedendaags werk. De kwaliteit van de inzendingen verraste me. Ik heb iedereen gemaild: Uw inzendingen hebben mij stuk voor stuk blij gemaakt. Ik vind het stoer dat ze hun werk beschikbaar hebben gesteld voor een open gesprek.”

Op het affiche dat speciaal voor de tentoonstelling ontworpen is, staat een lachend meisje op een te grote fiets in een boomgaard. „Ik wil doorgeven dat kunst iets fijns en plezierigs is om mee bezig te zijn én ik wil uitbeelden we in de reformatorische gezindte nog geen lange kunsttraditie kennen. Het is bijvoorbeeld nooit vanzelfsprekend geweest om een kunstopleiding te gaan volgen. Misschien kunnen we met dit project beginnen een traditie op te bouwen: een traditie van een open houding tegenover kunst in de gereformeerde gezindte.”

Goudzwaard hoopt op een waardevolle ontmoeting tussen de kunst, de liefhebbers, opiniemakers en andere belangstellenden rondom de diverse kunstwerken, die zijn ingedeeld naar kerkverband „om het hokjesdenken in de gereformeerde gezindte te verbeelden.”

De expositie is te zien tot en met 4 februari. Meer informatie is te vinden op de website www.overkunstenreformatorischenzo.nl