De aanslag begin dit jaar op Koptische christenen in Egypte is de druppel die de emmer doet overlopen. Zes mannen kwamen om tijdens de Kerstnacht die de kopten van 6 op 7 januari vieren. „Dit is geen op zichzelf staand incident, maar in het zuiden van Egypte worden christenen al heel lang onderdrukt”, vertelt Abuna Arsanos, een koptische priester uit Amsterdam-Noord.Op een beeldscherm worden afschuwwekkende beelden getoond van gemartelde en vermoorde christenen. Over de hoofden van de demonstranten klinken in januari de Kerstliedjes nog, die echter plots worden onderbroken door het geluid van mitrailleurvuur. De kerstboom op het beeldscherm kleurt rood van het bloed, wat de gebeurtenissen in de kerstnacht symboliseert.

De geestelijke leider staat op een groot podium en spreekt de menigte belangstellenden toe. Onder hen zijn veel Egyptische gezinnen. Kleine kinderen lopen met geheven kruisen, omhangen met rode en zwarte linten. Een vader zet zijn dochtertje op zijn schouders, zodat haar kruis nog meer opvalt. Een oude man zwaait voortdurend met zijn crucifix heen en weer.

Nadat Arsanos het Onze Vader heeft gebeden, begint hij zijn toespraak. „We zijn hier uit medeleven met hen die in koelen bloede zijn vermoord in de kerstnacht. Zij hadden juist de 43 vastendagen achter de rug en gingen na de nachtdienst naar huis om te genieten van het feestmaal, toen er gericht op hen werd geschoten. Het ergste is nog dat autoriteiten dit alles laten gebeuren. Er wordt geen recht gedaan aan het verdriet van onze broeders en zusters in Egypte.”

Dat roept herkenning op bij een man die zich ook in de menigte bevindt. Hij was tijdens de viering van het koptische kerstfeest in Egypte, in de plaats Nag Hammady, waar de aanslag plaats vond. „De christenen die daar wonen weten dat er erge dingen kunnen gebeuren. Maar zo erg had niemand het verwacht”, vertelt hij.

Waarom hij in Nederland is gaan wonen? „Om dit”, zegt de Egyptenaar, wijzend naar het podium. „Dit mag hier op straat. Er is hier vrijheid. Zet er in de krant vooral bij dat de politie en de rechterlijke macht alles laten gebeuren, tot brandstichting en plundering toe. Maar mijn naam wil ik er niet in, want als ik terug ga naar Egypte, heb ik daar een probleem.”

Nadat de menigte op de Dam een minuut stilte heeft betracht, heft een voorzanger een Arabisch lied over vrede aan. Enkele jongeren die op het podium zijn geklommen zingen mee. Papieren worden uitgedeeld, waarin de tekst zowel in het Arabisch als het Nederlands staat. „Vrede op aarde aan de oosterse christenen, die door hun geloof hun leven verliezen”, zo klinkt het.