Salomo was niet slechts een wijze koning, maar ook een rechtvaardige rechter. Hij bekleedde twee ambten, ten eerste als koning en ten tweede als rechter. In Christus komen deze twee ambten ook naar voren, maar dan voortreffelijker dan in Salomo. Wij hoorden de Zaligmaker spreken over de zorgeloosheid van de laatste dagen, met de daaropvolgende luisterrijkste komst van de Christus om Zijn kerk op aarde te verheerlijken. Nu gaat Hij besluiten met een breedvoerig verhaal over het algemeen oordeel in de voleinding van de eeuwen.Wij zullen Hem in onze tekst als koning en als rechter zien. Hij is een rechter die ingaat in het rechthuis en al Zijn gedaagden tot Zich roept. Hij eist van elk rekenschap en daarop maakt Hij een eeuwige scheiding tussen goeden en kwaden; tussen oprechten en geveinsden; tussen schapen en bokken.

De rechter in dit oordeel is Jezus Christus, de eeuwige Zoon van de eeuwige Vader, hoewel hier over Zijn nederige mensheid geschreven wordt als een Zoon des mensen. Het is namelijk zo dat dit algemene oordeel een werk van de gehele aanbiddelijke Drie-eenheid zal zijn. God is rechter over allen, zegt Paulus.

Johannes Barueth,predikant te Dordrecht

(”Laatste oordeel”, 1774)