Prinses Margriet en prof. mr. Pieter van Vollenhoven wonen aan de rand van Apeldoorn, op landgoed Het Loo. De natuur strekt zich uit tot aan het raam van hun villa. De vossen zonnen er op het gazon (foto 1) en „heer Appelvink” kijkt regelmatig door het raam naar binnen. Zo begon de natuurfotografie (foto 2).De echtgenoot van prinses Margriet geeft toe dat hij een laatbloeier is. „Vroeger fotografeerde ik ook wel, maar uitermate onregelmatig. Iedere keer als ik foto’s wilde maken, kon dit alleen geschieden als ik tijdig de gebruiksaanwijzing van mijn camera weer wist te vinden. De fotografie in mijn leven veranderde totaal met de ommezwaai naar het digitale tijdperk. Eerst wilde ik deze nieuwe mode aan mij voorbij laten gaan. (…) Echter na de nodige uitleg is een nieuwe wereld opengegaan en ben ik voor de fotografie, met name in de natuur, uitermate enthousiast geworden.”

De natuur verrast Van Vollenhoven steeds weer, zo blijkt uit de toelichtende teksten: „In onze tuin woonden vroeger minimaal vier konijnen en later werd het konijnenhol mede bewoond door enkele dassen. Hoogst merkwaardig trok er in dit inmiddels aanzienlijk uitgebreide konijnenhol ook nog een echtpaar Vos in.”

Ook de vogelrijkdom rond de Apeldoornse villa is groot. Het is mede een gevolg van de voederactiviteiten van Van Vollenhoven. „Inmiddels brengen groenlingen, heggenmussen, roodborsten, sijsjes, vinken en mezen dagelijks een bezoek, met als bijzondere gasten de goudvink en de appelvink.” Verder bivakkeert de bosuil als vaste gast in de schoorsteenopbouw, zo laten de foto’s zien.

Bij de Vogelbescherming hebben ze Van Vollenhovens enthousiasme ook ontdekt. Ze vroegen hem hun ambassadeur te worden, omdat de man van prinses Margriet regelmatig „een enorme hoeveelheid vogelvoer” ophaalt in de winkel van de Vogelbescherming in Zeist.

Van Vollenhoven zwerft graag door de uitgestrekte kroon­domeinen bij Paleis Het Loo, waar de koninklijke familie vrijelijk gebruik van kan maken. Het boek toont prachtige opnamen van burlende herten, overstekend wild (foto 3), reeën in het dampige veld, een hert met hinden op een bospad, „mevrouw Varken” en besneeuwde natuur.

Het enthousiasme klinkt op veel pagina’s door. Een oproep aan de lezer om te gaan fotograferen blijft dan ook niet uit. „Ik raad u allen ernstig aan om te gaan fotograferen. Door de lens van een camera ziet u goed hoeveel mooie plekken er nog zijn in de wereld. Bovendien is het een prachtige hobby!”

De opbrengst van het boek (ISBN 978 90 18 03034 6; € 19,95) gaat naar het door Van Vollen­hoven zelf opgerichte Fonds Slacht­offerhulp, dat twintig jaar bestaat en zich inzet voor de begeleiding van slachtoffers van geweldsdelicten en verkeersongevallen.

De camera van prof. mr. Pieter van Vollenhoven gaat ook mee naar het buitenland. De natuur­opnamen in ”Ontmoetingen” tonen foto’s van de Galapagoseilanden bij Ecuador, een ontmoeting met een dolfijn bij het eiland Roatan bij Honduras (foto 4), het Indonesische eiland Sulawesi en de Raja Ampateilanden bij Papoea.

Een deel van de foto’s is onder water genomen. Pieter van Vollenhoven is immers ook een verwoed duiker. „Dit pad moet nog verder door mij worden bewandeld. Vandaar dat de meeste foto’s niet al te diep zijn genomen.” Maar ze mogen er zijn.

Fraaie foto’s nam Van Vollenhoven ook bij de vakantievilla van de familie in Oostenrijk en tijdens een ontbijt in het Amerikaanse Tucson (foto 5), toen een wonderschone vlinder op een bloem landde. Het werd de omslagfoto.