Zo’n 150 predikanten van de Gereformeerde Bond (GB) kwamen op 7 december bijeen om over het thema schepping en evolutie te spreken. In De Waarheidsvriend, de wekelijkse uitgave van de GB, doet algemeen secretaris drs. P. J. Vergunst verslag. Er werden ook kritische noten gekraakt over deze krant, zo blijkt.„De opzet van de dag was zo dat prof. dr. G. van den Brink en ds. M. A. Kuijt eerst elk de vraag behandelden in hoeverre vragen rond de uitleg van de Bijbel een beslissende rol spelen als het gaat over onze visie op schepping en evolutie en of een gereformeerde Schriftvisie evolutionisme en/of creationisme uitsluit.

Prof. Van den Brink benadrukte dat het diep in de hervormd-gereformeerde traditie zit om niet bij het creationisme te willen horen. Waar de ontwikkeling van de Gereformeerde Kerken onder ons nogal eens een baken in zee genoemd is, gaf hij aan dat het hellend vlak in Assen 1926 begonnen is, toen een strikte uitleg van Genesis 1-3 vastgelegd werd. „Daarom moeten we nu het creationisme niet canoniseren en daarom is het heel riskant wat het Reformatorisch Dagblad uitdraagt.”

Zelf wil prof. Van den Brink de impasse doorbreken door macro-evolutie (de ontwikkeling naar hogere levensvormen, red.) te erkennen, waarbij hij ook met de Heidelbergse Catechismus Zondag 9 van harte belijdt. „De belijdenis legt vast waaraan we ons willen houden.”

Met het oog op de prediking noemde de Leidse hoogleraar geen enkele uitleg van Genesis 1-3 probleemloos, „en het is pastoraal wijs als u dat benoemt.” Het bestrijden van het evolutionisme, dat van geen Schepper wil weten, is voor hem hét front in de geestelijke strijd, waarin we „onze positie enorm verzwakken als we wetenschappelijke resultaten wegredeneren.”

Ds. Kuijt focuste vooral op het gezag van de Schrift: Wat zijn de criteria om kern en omtrek in de Bijbel te onderscheiden en waarin onderscheidt theologie zich van natuurwetenschap? De tweede voorzitter van de Gereformeerde Bond nam afstand van de ethische theologie uit de negentiende eeuw, die zocht naar een synthese tussen geloof en wetenschap, waarin het feit van de zondeval niet wordt ontkend, maar die tegelijk niet als een historische gebeurtenis gezien wordt.”

In het jongerenblad Daniël van de Gereformeerde Gemeenten schrijft Laurens Kroon over genieten. Want films en muziek zijn „toch leuk om te zien en te horen?” vraagt een jongere.

„Mag je genieten in het leven? Mag je vreugde hebben? Ja. Als je de Bijbel doorbladert, kom je het nogal eens tegen. De Prediker zegt er mooie dingen over, bijvoorbeeld in Prediker 3: „Ik heb gemerkt dat er niets beters voor henlieden is dan zich te verblijden en goed te doen in zijn leven; ja ook, dat ieder mens ete en drinke, en het goede geniete van al zijn arbeid. Dit is een gave Gods (vers 12 en 13).

Ook Paulus schrijft erover aan Timotheüs: „Beveel de rijken in deze tegenwoordige wereld, dat zij niet hoogmoedig zijn, noch hun hoop stellen op de ongestadigheid des rijkdoms, maar op de levende God, Die ons alle dingen rijkelijk verleent om te genieten” (1 Timotheüs 6:17). We mogen dus genieten van Gods gaven en er blij mee zijn.

Maar is dat alles? Nee, zo oppervlakkig ligt het niet. De Heere wil om gaven gebeden zijn, maar Hij wil er ook voor gedankt worden (Filippensen 4:6). De Israëlieten mochten niet zomaar vrij genieten van de vruchten van de bomen die ze geplant hadden, maar moesten de eerste vruchten aan de Heere en aan Zijn dienst geven. Dat was het uitgangspunt en het zal hen vaak bewaard hebben voor het zichzelf zomaar toe-eigenen van wat de Heere gaf.

Persoonlijk ben ik bang dat het daar bij ons vaak fout gaat. Wij genieten graag –liefst?– zonder God van de mooie dingen van het leven. Maar ook onze vrijetijds­besteding moeten we naast de Bijbel leggen. Daarom zijn we zo vaak kritisch op bijvoorbeeld films en muziek. Je kunt de zonden vaak zo aanwijzen, als je eerlijk bent. Maar ook als het om dingen gaat die niet direct zondig zijn, genieten we vaak frank en vrij van wat de Heere schenkt, zonder aan Hem te denken. Eten, drinken, vrije tijd, vakantie, een feestje, een boek, noem maar op.”