De hoogleraar milieukunde aan de Universiteit Utrecht beschouwt de Chinese opstelling tijdens de top in Kopenhagen als „goed nieuws.” „Dat is stevig”, aldus Van Egmond. „Onder mijn vakgenoten dwingt dat groot respect af.”Tegelijk nuanceert Van Egmond de inzet. „Het is een ”minder-meer-formule”. China wil dus de uitstoot van kooldioxide minder snel laten stijgen.”

De daadwerkelijke uitstoot wordt dus groter?

„Als de economie in China blijft stijgen, dan wel. De laatste jaren steeg die met 9 procent per jaar, dus in 2020 is dat een forse toename. Als je bij een verdubbeling van de productie de groei van CO2-uitstoot kunt laten afremmen, is dat een prestatie. Volgens dit model komt men op een toename van 25 procent van de huidige uitstoot.”

Wel zit er nog een addertje onder het gras, zegt Van Egmond. „Het interpreteren van berichten uit Peking is nog niet zo eenvoudig. Het kan ook zijn dat ze in 2020 een centrale willen bouwen die 40 procent schoner is. Maar ach, laten we optimistisch zijn en ervan uitgaan dat ze alle uitstoot verminderen.”

Is het realistisch optimistisch te zijn rond milieupolitiek?

„Dat is een goede vraag. Denk even aan het smogalarm in de jaren tachtig. Duizenden mensen in de Randstad kregen astmatische klachten. Toen voerde minister Nijpels de katalysator in en waren we er in een ommezwaai van af. Het kan dus heel snel.

Meestal gaat het langzaam. Kijk momenteel naar het debat over energiebesparing. De meeste maatregelen vallen tegen. Maar van tevoren rekent Den Haag zich snel te rijk.”

China heeft ook grote windparken van duizenden hectares. Is windenergie echter wel zo groen, gezien de hoeveelheid energie die nodig is om een molen te bouwen en te onderhouden?

„Ik begrijp de scepsis rond windenergie. In vergelijking met zonne-energie blijft windenergie ver achter. Per vierkante meter levert een zonnecel vijf tot tien keer zo veel op. Toch moet je een windmolen niet onderschatten. Na een halfjaar draaien heeft-ie de energie voor de bouw al opgebracht en begint-ie rendement op te leveren.

In Nederland is windenergie goed voor een dikke 1 procent van alle energiegebruik. Gezien de klimaatverandering die zich bezig is te voltrekken, moeten we natuurlijk alles uit de kast halen om onze afhankelijkheid van olie te verminderen. Dan kan windenergie zeker helpen.

De olieprijs zal de komende jaren wellicht stijgen tot 200 dollar per vat. Nu is hij even laag, door de recessie, maar hij stijgt vanzelf door de groeiende economieën in China en India. Daarop moeten we ons voorbereiden. Die hoge energieprijs is natuurlijk een goede stimulans om je te richten op duurzame energie. Vanuit milieuoogpunt mooi meegenomen.

China wil het aandeel van windenergie de komende jaren vertienvoudigen. Dat is natuurlijk geweldig. Het geeft het Westen het nakijken, vooral Amerika. De Chinezen komen ook met nieuwe technieken, zoals warmtekrachtkoppeling en ondergrondse CO2-opslag. Wij moeten ze goed in de gaten houden.”

De groei van de Chinese economie wordt veel gezien als een milieu­bedreiging. Niet terecht dus?

„Ze kunnen ons nog wel eens verbazen. Grote kans dat ze direct op een elektrische bromfiets stappen en de fase van de benzinemotor overslaan. Ook legt men geen kostbaar koperen telefoonnetwerk, maar begint men gelijk mobiel. Ik verwacht de grootste milieudruk uit het zuiden, uit Afrika, vooral door de bevolkingsgroei. Daarop volgt India. Ook dat heeft een bevolkingsprobleem. Bovendien is het buiten de ultramoderne laboratoria een land dat nog in de middeleeuwen leeft.”