Goede doelenHet is aan te bevelen dit overdacht te doen. Anders wordt, vrees ik, zo heel makkelijk gesnoeid op geven aan goede doelen. Een moment van pas op de plaats maken kan een goed moment zijn het hele uitgavenpatroon eens te doorlichten. Waar geven we geld aan uit? Wat is niet nodig en niet zinvol?

Misschien zijn er zelfs dingen waar christenen geen geld aan uit horen te geven. De tering naar de nering zetten kan een creatief proces losmaken. We hoeven niet te handelen als slachtoffer van de economie. We kunnen zeker een aantal uitgaven veranderen.

Nogal wat bedrijven en organisaties moeten de tering naar de nering zetten. De kaasschaafmethode wordt wel toegepast: alles een beetje minder. Voor je het weet snijd je echter in vitale delen. Juist die zouden een extra impuls kunnen gebruiken.

Ook in veel kerkelijke gemeenten speelt –helaas, maar waar– de noodzaak de tering naar de nering te zetten. Niet alleen op financieel terrein. Ook waar de beschikbare betaalde en vrijwillige menskracht minder wordt, zijn keuzes nodig. Het is een ingewikkeld gebeuren. Niemand vindt inkrimpen leuk. Zeker beleid maken rond inkrimpen in de kerk, die van Jezus Christus is, doet pijn.

Al snel wordt ook in de kerk de kaasschaafmethode toegepast. In plaats van betaalde krachten moeten gemeenteleden vrijwillig nog meer doen. Verder wordt van gemeenteleden gevraagd zich extra in te zetten in de hoop het tij te keren. Voor gemeenteleden, die in het arbeidsproces en in het persoonlijk leven in dezelfde sfeer zitten, valt dat extra zwaar.

De meeste kerkenraden en predikanten hebben niet geleerd beleid te maken bij een krimpende kerk. Als bepaalde dingen in de gemeente echt niet meer gedaan kunnen worden, moet er de moed zijn dingen stop te zetten. Tegelijk is het zinvol te kijken naar het vitale. Misschien kan door ineens harder te snoeien versterkt worden, wat in de gemeente goed gaat.

Vergaderwerk

Een dosis nuchterheid kan helpen. Om het concreet te maken twee voorbeelden. Als veel gemeenteleden moeite hebben met lege banken in de ochtend- en zeker in de avonddiensten, waarom wordt dan het kerkgebouw niet een keer opnieuw ingericht, afgestemd op de behoefte van de gemeente van deze tijd?

Als gemeenteleden door zwaarte van dagelijks werk minder makkelijk ertoe komen ambtsdrager te worden, wordt dan bekeken of kerkenraden kleiner kunnen? Waarom zou aan broeders, die het jammer vinden dat het vergaderwerk hen zozeer van het bezoekwerk afhoudt, niet vooral tijd voor bezoekwerk gegeven worden? Ondertussen kunnen ambtsbroeders die het nut van vergaderen inzien en er misschien ook de gave voor hebben, meer tijd wijden aan overleg.

Dergelijke maatregelen vragen gebed, moed, visie, wijsheid en onderling vertrouwen. De Koning van de Kerk schenke het!

De auteur is hervormd predikant te IJsselstein.

Reageren aan scribent? nietbijbroodalleen@refdag.nl.