„Vooropgesteld”, zegt Van der Ploeg, „er is alle reden om na te denken over de vraag hoe we in Nederland kinderen opvoeden.” Hij tikt op het maandag verschenen boek ”De grenzeloze situatie”. In Nederland is er sprake van een opvoedcrisis, stellen de onderzoekers Spangenberg en Lampert daarin vast.Van der Ploeg: „Het vraagstuk dat zij aansnijden, is complex. Termen als een sociale tijdbom, waarvan zij zich bedienen, vind ik overdreven, die neem ik niet in de mond. We moeten bedenken dat kinderen van nature beschikken over eigenschappen die hen in staat stellen om zich in tal van omstandigheden, hoe moeilijk ook, toch positief te ontwikkelen. En gelukkig zijn er nog steeds heel veel ouders die zich niet van de wijs laten brengen en die hun kind sturing geven, omdat ze zien dat het dat nodig heeft.”

Is de boodschap van het boek dat het tijd is voor een opvoeddebat, dan ben ik dat wel met de auteurs eens, benadrukt Van der Ploeg. „De keuzes waar ouders in de opvoeding voor komen te staan, zijn steeds gedifferentieerder. Kijk alleen maar naar de seksuele opvoeding. Vroeger leefde je pas na het huwelijk als man en vrouw samen. Tegenwoordig hebben jongeren soms al seksuele contacten op de middelbare school. Ook rond het uitgaan, het drinken, zijn de grenzen van wat als normaal wordt beschouwd verschoven. De vraag is dan: Hoe stel je je daar als ouders tegenover op?”

Juist nu moeten ouders beseffen dat zij gidsen en opvoeders zijn, zegt Van der Ploeg. „Tegelijkertijd hebben ze voor de opvoeding steeds minder tijd beschikbaar. Daar moeten we de vinger bij leggen: in een tijd waarin kinderen meer positieve ondersteuning nodig hebben, gebeurt het tegendeel.”

Van der Ploeg betreurt het dat makers van tv-programma’s in Nederland zelden op hun verantwoordelijkheid worden aangesproken. „Veel programma’s zijn van een bedroevend lage kwaliteit. Ik denk aan programma’s als Slikken en spuiten of aan praatprogramma’s waarbij vijf vrouwen rond een tafel betogen hoe sexy ze hun man vinden als hij koffie zet.

We moeten jongeren niet het idee geven dat wat ze in deze programma’s zien normaal is. Het geeft juist blijk van verloedering.”

Van blijvend belang vindt de orthopedagoog de aandacht voor kinderen in achterstandswijken. „Ze groeien op in gezinnen waarin ouders door hun lagere opvoeding niet alles doorzien en de neiging hebben zich tegen de samenleving af te zetten. Als we alleen maar roepen dat opvoeden beter moet, roepen we dat over hun hoofden heen. Daarom moeten voorzieningen in de wijk goed toegankelijk zijn of worden. Dat kan voorkomen dat deze kinderen al op voorhand op achterstand staan.”

Dit is de derde aflevering in een korte serie reacties op het boek ”De grenzeloze generatie”, dat de liberale opvoedstijl van ouders bekritiseert.