Een week daarvoor was het einde van de avonden in Rotterdam en nog een week eerder vond de laatste SRB-bijeenkomst in Goes plaats.Even voor halfacht druppelen de eerste bezoekers binnen in het gebouw van het Hoornbeeck College. In de koffiehoek staan jongelui in groepjes bij elkaar. Greet Hendriks uit Zaltbommel komt hier al meer dan tien jaar met enige regelmaat. „Bij ons in de buurt is geen vergelijkbare bijeenkomst. Daarom moet ik zo ver gaan. Ik vind het jammer dat de avonden ophouden, want ze hebben inhoud en je hebt gelegenheid om leeftijdsgenoten met dezelfde belangstelling te ontmoeten.”

De SRB werd in 1991 opgericht om tot een „verantwoorde zaterdagavondbesteding voor jongeren” te komen.

Bestuurslid Jaco de Jong vindt het spijtig dat de avonden stoppen maar ziet geen andere mogelijkheid. Hij en Erwin Schipper trekken de SRB-kar al achttien jaar, maar hun gezin wordt drukker en ze kunnen niet genoeg tijd meer vinden voor de organisatie van de avonden. „We hebben geen opvolging gevonden. Niemand wilde er de schouders onder zetten. Toen bleef ons geen andere weg over.”

Hij vertelt, leunend op een stapel boeken bij een statafel, hoe het achttien jaar geleden begon. „We gingen vanuit het westen naar het Kerkerf in Elspeet, waar jongeren op zaterdagavond voor bezinning bijeenkwamen. We besloten in Rotterdam hetzelfde te gaan doen. Het sloeg meteen aan. Er waren al gauw honderden jongelui en het groeide maar door. We verkasten van een basisschool naar de Guido de Brès. De SRB startte ook in Amersfoort, Goes, Gouda en Kampen. Tijdens de hoogtijdagen waren er op een zaterdagavond wel 900 bezoekers in Rotterdam en tegelijkertijd 500 in Amersfoort.”

Vergrijzing

Oorzaak van de teruggang was de vergrijzing. „We zagen het gebeuren, maar we konden er niets aan doen. We hebben op beurzen en op jongerenbijeenkomsten gestaan om de teruggang een halt toe te roepen, maar het hielp niet. Jonge bezoekers voelden zich na verloop van tijd niet meer thuis bij ons.”

Het opzetten van andere bezinningsavonden heeft het proces versneld maar niet veroorzaakt, aldus De Jong.

De organisator van de avonden vindt het fijn dat er een vorm van voortzetting door een andere organisatie is gevonden.

De Jong heeft zelf veel aan de avonden gehad, zowel om het interkerkelijke karakter ervan als om de Bijbelse boodschap. Hij hoopt dat de avonden geestelijk wat hebben uitgewerkt en dat ze de eenheid onder reformatorische kerken hebben bevorderd.

De laatste avond spreekt ds. A. Vlietstra voor een gehoor van een kleine 300 mensen, een aantal dat de laatste tijd niet meer is gehaald. De hersteld hervormde predikant uit Katwijk heeft in de loop van de jaren een keer of vijftien op een SRB-avond gesproken.

Deze avond heeft hij het in de kapel van het Hoornbeeck College over de geschiedenis van de rijke jongeling naar aanleiding van Mattheüs 19. Het thema luidt: ”Eigen werk of Gods werk”.

Volgens ds. Vlietstra is de exclusiviteit van het christelijk geloof onopgeefbaar, evenals de stelling dat de bekering een werk van God is. „Er zijn mensen die zeggen dat men het hart moet openstellen voor de Heere, omdat God anders niet kan werken. Een dergelijk remonstrantisme is alom te beluisteren. Als men zegt dat men geen nagelschrapsel aan zijn zaligheid kan toedoen krijgt men algauw het stempel van lijdelijkheid opgedrukt.”

Vrije genade

Ds. Vlietstra benadrukt echter dat „de mens geen vermogen heeft om de Heere tegemoet te komen. Alleen een godswonder kan een mens veranderen.” De geschiedenis van de rijke jongeling is een voorbeeld om dat te illustreren. De conclusie is dat verslagenheid, gewerkt door de Heilige Geest, uitdrijft tot God. „In de woorden dat bij God alle dingen mogelijk zijn, klinkt het Evangelie van vrije genade door.”

„Jezus preekt hier de onmacht van de mens. Misschien denkt iemand dat het lijdelijkheid in de hand werkt. Het is opvallend dat de jongeman weggaat en dat de discipelen niet weggaan. Ze vluchten met hun onmacht naar de Heere Jezus toe.” De laatste woorden van zijn toespraak zijn: „Door U, door U alleen, om het eeuwig welbehagen.” Na de pauze is er gelegenheid tot het stellen van vragen. Daarna dankt Jaco de Jong de aanwezigen en kondigt hij het einde van de SRB-avonden aan.