Bij adoptie moet belang van kind vooropstaan
„Ik zal nooit iemand aanraden om te gaan adopteren, maar ik zal het ook nooit iemand afraden”, zei iemand eens. In de bundel ”Adoptie… een zoektocht” worden geen pasklare antwoorden, maar wel handzame aanwijzingen gegeven. Adoptieouders, maar ook familieleden van geadopteerde kinderen kunnen er hun voordeel mee doen.
Adoptie is een barmhartige noodmaatregel. Over elke adoptie ligt de schaduw van afstaan en verlating. De natuurlijke ouders waren niet in staat voor hun kind te zorgen. Wie kan die pijn onder woorden brengen? Uitgangspunt is dat kinderen waarvoor de biologische ouders niet kunnen zorgen, zo veel mogelijk in gezinsverband in het eigen land kunnen opgroeien. Als dat niet mogelijk is, heeft buitenlandse adoptie de voorkeur boven plaatsing in een kindertehuis. Onderzoeken hebben aangetoond dat een kind in gezinsverband beter gedijt dan in een kinderhuis.Waarom kiezen mensen ervoor een kind te adopteren? In de meeste gevallen gaat het om ongewild kinderloze echtparen met een sterke kinderwens. Niet alle kinderloze echtparen kiezen voor adoptie. In de praktijk is het maar een beperkt percentage dat daadwerkelijk de adoptieprocedure start.
Ds. A. A. Brugge en ds. A. Vlietstra zoeken in hun bijdrage naar Bijbelse antwoorden op adoptievragen. Mogen we adopteren? Ontlopen we zo niet het kruis dat God ons heeft opgelegd? De Bijbel noemt nergens een verbod, evenmin een gebod tot adoptie. Of mogen we het gebod van naastenliefde zien als een aanwijzing om verlaten dan wel afgestane kinderen in ons gezin op te nemen? Bij adoptie moet het belang van het kind vooropstaan. Het kind heeft ouders nodig. Daarna betekent het voor echtparen die adopteren een bijzondere weg tot vervulling van hun kinderwens. Adoptieouders ontvangen, niet minder dan biologische ouders, hun kind van de Heere.
W. Visser wijst erop hoe de Heere middelen heeft om ouders te brengen op het pad van de adoptie: door Zijn Woord of door een ontmoeting met echtparen die kinderen hebben geadopteerd.
Informatief is het artikel van Kamerlid C. G. van der Staaij, die de lezer in korte, heldere lijnen schetst wat er zoal bij komt kijken om een kind in het gezin op te nemen. De adoptieprocedure is een langdurig gebeuren. Tegenwoordig wordt rekening gehouden met een totale procedure van drie tot zes jaar. Adopteren is op allerlei manieren aan regels gebonden – regels in het herkomstland en regels in Nederland. Deze regels waarborgen dat het belang van het kind centraal blijft staan.
Over de bediening van de heilige doop aan adoptiekinderen wordt binnen de reformatorische kerken niet eensluidend gedacht. Sommigen wijzen doop van adoptiekinderen af op grond van uitspraken van de Dordtse Synode. In die tijd leefden er vragen omtrent de doop van slaven(kinderen). Het was de tijd van de VOC! Ds. A. Vlietstra merkt op dat je de vragen uit die tijd niet een-op-een kunt overzetten naar onze tijd. Het ging in die tijd niet over adoptie in strikte zin. Het betrof in veel gevallen tijdelijke opname in het gezin. Verder is niet alleen vleselijke afstamming bepalend voor het behoren tot het verbond. God heeft ook andere wegen om in het verbond te brengen. Abraham besneed niet alleen de ingeborenen, maar ook de gekochten en de vreemden die hem dienden.
Het artikel van prof. dr. F. Juffer geeft inzicht in allerlei problemen die zich bij adoptie kunnen voordoen. De schrijfster is bijzonder hoogleraar adoptie en gezinsstudies aan de Universiteit Leiden. Haar artikel getuigt van deskundigheid. Zij heeft diepgaand onderzoek gedaan naar de ontwikkeling van adoptiekinderen. Uitgebreid gaat zij in op de vraag of adoptiekinderen meer kans hebben op hechtingsproblemen. Een veilige gehechtheid in de eerste kinderenjaren is belangrijk voor een goede sociaal-emotionele ontwikkeling, ook na de vroege kinderenjaren. Dat geldt overigens alle kinderen.
Adoptiekinderen hebben in veel gevallen te maken gehad met verwaarlozing en kunnen daardoor beschadigd zijn. Zij hebben in hun latere leven meer kans op probleemgedrag, vergeleken met niet-geadopteerde kinderen. Onderzoek toont aan dat de overgrote meerderheid geen bijzondere problemen laat zien. Juffer noemt het indrukwekkend hoe adoptiekinderen kunnen herstellen.
Het blijkt soms bijzonder moeilijk te zijn om oudere kinderen in een gezin geplaatst te krijgen. Er is angst dat oudere kinderen meer probleemgedrag hebben dan jongere kinderen. Aspirant-adoptieouders willen het liefst een zo jong mogelijk kind. Juffer stelt dat oudere kinderen niet opvallend meer problemen vertonen dan jonge kinderen.
In de bundel staan verder bijdragen van J. C. Zwerus (over loyaliteitsconflicten) en L. Waanders (over gedrag en prestaties van adoptiekinderen op school).
Adoptie is een ingrijpende zaak. Veel adoptiekinderen zijn in christelijke gezinnen terechtgekomen. „Heilig Zijn o God Uw wegen.”
N.a.v. ”Adoptie… een zoektocht”, door W. Visser (red.); uitg. De Banier, Apeldoorn, 2009; ISBN 978 90 336 2949 5; 116 blz.; € 9,95.