Van ontreddering door de gewelddadige dood van de Urker tiener is volgens ds. Oberink geen sprake. „Dat zou betekenen dat alles totaal negatief is. Dat is niet zo. Er is diepe verslagenheid, maar er is meer dan dat. Er is ook een roep tot God. Vanuit de diepte. Bij de familie van het slachtoffer, en ook bij de mensen om hen heen”, aldus de predikant.De predikant heeft de ouders van de omgekomen tiener bezocht. „Over hoe zij het maken wil ik niets zeggen. Wat ik zie, is dat zij worden gedragen en dat zij zich gedragen weten. Er is vanuit de gemeente veel liefde, veel eenheid, veel warmte. Er gaat voortdurend een gebed op tot God om ondersteuning.”

Storm van rouw

Veel meer dan dat wil ds. Oberink niet kwijt. Kerkenraad en gemeentebestuur hebben onderling de afspraak gemaakt terughoudend te zijn in hun reacties tegenover de media. „In elk geval tot de dag van de begrafenis willen we zo min mogelijk zeggen.”

Kort na de vondst van het lichaam van Dirk Post woensdag heeft het gemeentebestuur een crisisteam opgezet. Ds. Oberink maakt daarvan ook deel uit. „Ik richt me nu slechts op één ding: er zijn voor de familie, voor de nabestaanden.”

Volgens de predikant is het gebed in „deze tijden van crisis” van groot belang. „Het gebed is als de ademhaling; zouden we het niet hebben, dan zouden we in ons verdriet omkomen.”

Ds. Oberink stond zondag tijdens de ochtenddienst van de hervormde gemeente De Ark uitvoerig stil bij de dood van Dirk Post. Hij zei dat er „een storm van angst en rouw” door de gemeente ging. Er is verdriet, woede en onbegrip, aldus de predikant. „Maar vooral: gebed.”

De predikant riep de gemeente ertoe op niet mee te doen aan allerlei speculaties en geruchten. „Wil niet meer weten dan wat bekend mag zijn: het persbericht van de politie. Wat is er waar van de verhalen op televisie en in de kranten? We zullen het gauw genoeg weten.”

Ds. Oberink memoriseerde zondag tijdens de dienst kort de laatste catechisatieavond waarbij Dirk Post aanwezig was. Hij vertelde dat de tiener deelnam aan een klein gespreksgroepje met leeftijdgenoten en dat hij die avond aan de beurt was om de bijeenkomst af te sluiten met een kort gebed. „Hij vroeg of de Heere Jezus hen wilde helpen op school. En of ze de volgende keer er allemaal weer zouden zijn.”

Verbondenheid

Jongerenwerker Pieter Kramer van de Urker stichting Jeugd Opvang Werk onderstreept de uitspraken van ds. Oberink dat er niet alleen sprake is van verslagenheid in Urk, maar dat de mensen „hun nood en verdriet samen delen en in het gebed voor God neerleggen.” Dat de dood van Dirk Post leidt tot verdeeldheid in de Urker gemeenschap ontkent hij. „Integendeel, er is juist sprake van verbondenheid, zowel met de families van het slachtoffer als met de families van de verdachten.”

Volgens Kramer heerst in Urk behalve verdriet ook onbegrip. „We weten dat onder jongeren en hun ouders van alles aan de hand is. Dat is in onze gemeente niet anders dan elders in het land. De gemeente en de kerken hebben onlangs afgesproken samen de schouders te zetten onder de aanpak van de jeugdproblematiek. Maar dat dit zou kunnen gebeuren, dat hadden we toch niet verwacht. Dat is gewoon niet te vatten.”