Dat schrijft de Nationale Ombudsman, Alex Brenninkmeijer, zaterdag in de Volkskrant. Hij maakt zich „ernstige zorgen” over de vraag of kinderrechten in Nederland wel voldoende uit de verf komen. De waarborging van deze rechten, vastgelegd in het Kinderrechtenverdrag van de Verenigde Naties, ligt in handen van ’de Jeugdzorg’, met een beperkte controle van de rechter daarop.
Brenninkmeijer signaleert een gebrek aan ’commitment’ bij de voor de jeugdzorg verantwoordelijke organisaties om gezamenlijk op te trekken. De oorzaak hiervan moet gezocht worden in de verschillende lagen en bevoegdheden, financieringsstromen en machtsstructuren. „Er blijven slechts individuele medewerkers over, die vaak jong en onervaren zijn en werken in een organisatie waar het management vaak tekort kan schieten”.

Ook meent Brenninkmeijer dat de Jeugdzorg „slachtoffer van de waan van de dag” is. Incidenten met de peuter Savanna en het zogenoemde Maasmeisje hebben tot verkramping geleid, schrijft hij. Enkele incidenten met uit inrichtingen weggelopen kinderen hebben vanuit de Tweede Kamer geleid tot de eis dat die zich nooit mogen herhalen. De Kamer heeft echter geen oog voor het feit dat die angst voor incidenten „een geweldige invloed” heeft gehad voor de gevangenisachtige manier waarop de gesloten jeugdzorg is ingericht. „Het indekken tegen risico’s heeft perverse effecten”, aldus Brenninkmeijer.

In dat verband wijst hij ook op de trend om ’Pietje Bell–streken’ van kinderen niet meer tegemoet te treden met „een wijze correctie”, maar met aangifte en strafvervolging. Ook de roep om jongeren volgens het volwassenenstrafrecht te berechten, wordt steeds sterker.