Opinie

Confetti

In het interview in RD 4-11 beweert Franca Treur dat haar boek ”Dorsvloer vol confetti” geen klassieke ontworstelroman is, zoals bijvoorbeeld Maarten ’t Hart die wel heeft geschreven.

17 November 2009 09:30Gewijzigd op 14 November 2020 09:10

Het interview behelst een uitermate triest verhaal van een jonge vrouw die, hoewel zij ontzettend veel houdt van de wereld die zij beschrijft, toch een buitenstaander is voor die wereld omdat zij, in een soort rouwproces, die wereld achter zich heeft gelaten. Maar ook in de huidige wereld om zich heen voelt zij zich een eenling en haar blijft niets anders over dan zich restloos over te geven aan het nihilisme, nota bene met een duidelijke link naar 09/11!Wie zich zo aan het nihilisme uitlevert, juist met de goede herinneringen aan vroeger, is een tweemens, met wie ik medelijden gevoel.

Ik kan deze trieste situatie niet anders verklaren dan uit de op zichzelf goede gewoonte van onze wetenschap om haar beoefenaren zelfstandig te leren denken, maar die door sommigen van die beoefenaren zo rigide wordt beoefend dat ze tot slaven worden van hun ratio. Het Bijbels-spirituele gedachtegoed moet dan het onderspit delven, met als (wetenschappelijk onderbouwde?) reden dat er plagiaat in het spel zou zijn.

Een beetje boos word ik wel als ik lees dat de schrijfster voor het succes van haar boek is meegelift op de „belangstelling die er is in onze samenleving voor de christelijke geloofspraktijk, die nu eenmaal blijft intrigeren.”

D. Timmerman
Hofstede 69
3902 CJ Veenendaal


Sluban

De voorpagina van Voorkeur van afgelopen zaterdag stond in het teken van Sluban.

Sluban is een schaamteloze kopie van LEGO. Erg leuk, en vooral goedkoop. Toch was het voor mij ronduit schokkend dat christenen verantwoordelijk blijken te zijn voor de verspreiding van dit product in Europa. Voor de eigenaren zit de aantrekkelijkheid onder andere in het beschikbaar hebben van militaire sets, die LEGO niet maakt vanwege zijn (zeer te prijzen!) beleid. Oorlog is een ‘noodzakelijk’ kwaad, maar sterker nog, hij is een gevolg van de zonde. Het is al erg genoeg dat in de wereld vijanden overhoop moeten worden geschoten door tanks. Vijandschap en de daarmee samenhangende oorlogsvoering zijn een regelrecht overtreden van het zesde gebod. Als dit haaks staat op Gods liefdesgebod, moeten we het dan niet links laten liggen? (Ik bedoel hiermee niet dat de overheid pacifistisch moet zijn, maar ik heb het over ons speelgoed.)

De vraag die ik mij stel is: Als zelfs LEGO oorlogsmaterieel bewust niet in het assortiment opneemt, kan het dan zo zijn dat oorlogstuig voor christenen een reden is om Sluban te kopen, en zelfs te verkopen? Ten tweede is Sluban gekopieerd van LEGO. Sinds 1988 ‘mag’ dit. Het is de vraag of het moreel verantwoord is om mee te werken aan de Chinese kopieerdrift. Nederlof werkt mee aan het kopiëren door met LEGO-poppetjes naar de Chinese fabriek te gaan en die zo mogelijkheid te geven het draaimechanisme exact te kopiëren. Het exacte ontwerp is moreel gezien eigendom van LEGO, en het zonder toestemming kopiëren lijkt een aanslag op het achtste gebod, of het product nu goedkoper is of niet. Dat uit de opbrengsten van schandelijk gekopieerd oorlogsvoerend materieel ook nog een christelijke zendingsorganisatie wordt gesteund lijkt mij helemaal ongepast. Is Christus’ liefdegebod niet van een heel andere aard?

Gerson Veldhuizen
Prins Hendrikstraat 35
2271 SV Voorburg


Dankdag

Verrast én blij was ik toen ik het omslagblad las van RD 4-11. Daar werden veertien kinderen en jongeren aan het woord gelaten: hoe zij dankdag ervaren en daaraan in hun gebed en leven invulling proberen te geven. Ik moet zeggen: ontwapenend, ongecompliceerd en eerlijk, zoals jongelui kunnen zijn. Hierin mag je toch Gods doorwerkende hand zien in de opvoeding van onze kinderen? Dat zij de vrijmoedigheid hebben ervoor uit te komen, en dat nog wel met naam, toenaam én foto (!), in een wereld die steeds minder van God, zonde en genade moet hebben. Heerlijk.

Jammer dat er onder aan diezelfde pagina toch nog een commentaar bij moest van de hoofdredactie. Moeten wij als volwassenen dan altijd het betweterige en belerende laatste woord hebben? Was het in dit geval niet verstandiger geweest te volstaan met de persoonlijke getuigenissen van deze kinderen?

A. C. Bruin
Alb. Schweitzerlaan 5
2694 AM ’s-Gravenzande

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer