In dit boek staat de vraag centraal hoe religieuze joden denken over bekering en verzoening in het jodendom. De uitgave verscheen in de CHE-reeks en is een vrucht van Rodenburgs werk, die Israëlconsulent is namens het Centrum voor Israëlstudies (CIS) in Ede. De auteur, die in Jeruzalem woont, sprak met vertegenwoordigers van vier verschillende joodse stromingen over het thema verzoening.In het boek geeft Rodenburg niet zijn eigen mening weer. Het kwam hem op kritiek te staan van prof. dr. J. Hoek, die zei: „De lezer mag ernaar raden hoe en in hoeverre de ontmoeting er bij Rodenburg toe heeft geleid „met andere ogen naar zijn eigen geloof en traditie te kijken”, zoals hij zelf schrijft.”

Rodenburg reageerde hierop met de opmerking dat het boekje er niet toe moet leiden joden en christenen met elkaar te gaan vergelijken. Bovendien vindt hij het nog te vroeg om met een afgewogen oordeel te komen.

Als een gevaar voor de huidige dialoog tussen joden en christenen ziet de Israëlconsulent dat men te snel tevreden is en voorbijgaat aan het wezen van de dialoog, namelijk het gesprek over de Schriften. „We moeten elkaar ontmoeten rondom het Woord dat ons beiden aangesproken heeft. Als we spreken, doen we het als geloofsgetuigen. De dialoog is een ontmoeting van de ene geloofsgetuige met de andere. Een dergelijk gesprek zal ernst kennen en de waarheidsvraag niet onbeantwoord laten.”

Hij zei verder te hopen dat joden en christenen elkaar als medepelgrims zien. Rabbijn Van de Kamp vroeg zich naar aanleiding van die opmerking af of joden en christenen gezamenlijk op reis zijn of dat ze elkaar tegengekomen. Volgens Van de Kamp hebben joden geen behoefte aan een dialoog. Het christendom heeft het jodendom wel nodig om de eigen traditie te verstaan, maar omgekeerd heeft het jodendom het christendom niet nodig, zo zei hij.

De rabbijn herinnerde eraan dat ontmoetingen tussen joden en christenen de joden in het verleden veel ellende bezorgd hebben. Toch wil hij wel in gesprek met christenen, omdat hij woont in een land waar geloven belangrijk is voor de samenleving. „Als een medeburger met mij in gesprek wil, ben ik graag bereid om het verzoek te honoreren.”

Hij vindt het niet nodig dat christenen zich tijdens gesprekken excuseren voor wat het voorgeslacht verkeerd gedaan heeft. „Er moet wel zelfreflectie zijn, maar schuldgevoel moet het contact niet in de weg staan.”