Intussen kun je je afvragen wat aan deze hele kwestie het schadelijkst is voor Laura. Zo’n reis waarbij je in je eentje op de golven dobbert? Of de hele mediahype die rond haar is losgebarsten? Want inmiddels is het avontuurlijke meisje een (inter)nationale hit geworden.Zo werd vorige week bekend dat de media staan te trappelen om een realitysoap van Laura’s reis te maken. Er is allang geen sprake meer van dat ze alleen de Stille Oceaan over zal moeten steken. Een cameraploeg zal haar bootje als een zwerm bijen omgeven en opnames maken, zodat de verste uithoeken van de wereld elke beweging van dit pubermeisje zullen kunnen volgen.

Laura zelf lijkt het allemaal mooi te vinden. Mediaschuw kun je haar bepaald niet noemen. Integendeel, ze spreekt graag in het Jeugdjournaal, laat zich omgeven door een team van volwassenen en heeft inmiddels een eigen website –let wel: een tweetalige– waarop ze haar weblog bijhoudt.

Zou het goed zijn voor een puber van 14, zo veel belangstelling? Dat vraag ik me ook in eigen kring wel eens af. Daar stuit je op voorbeelden die doen denken aan Laura. Ik noem er drie.

Willemijn –een achternaam lijkt ze niet te hebben– van Urk is 13. Het meisje met d’r mooie stem figureerde inmiddels op een heel aantal cd’s en dvd’s. Laatste vrucht: een dvd vanuit Israël. Intussen geeft ze optreden na optreden. Hoe doet een kind van 13 dat? Dat moet toch gewoon naar school? Op haar weblog verzuchtte ze eerder deze maand: „Het is best een beetje druk geweest de laatste weken. De komende weekjes, tot 7 november, heb ik gelukkig ff rust.”

Ook Lisanne Leeuwenkamp is 13. De leerlinge van de Apeldoornse Fruytier is helemaal nog niet zo lang in beeld. Eerst zong ze als meisjessopraan mee met andere koren, sinds haar nieuwste cd –”Laat mij zijn een instrument”– zijn de rollen omgedraaid: Lisanne zingt, en anderen doen mee. Op haar site is ze te horen en te zien: al zingend schrijdt ze in een witte jurk langs een korenveld. In haar agenda staan voor deze maand twee concerten in het westen van het land.

Melissa Venema uit Zaandam is een jaartje ouder en een paar stappen verder. De trompettiste stond inmiddels met André Rieu in de Amsterdamse ArenA, reisde naar Zuid-Afrika en maakte onlangs haar eerste solo-cd. Op haar –tweetalige– site somt ze haar wapenfeiten op. Én: ze is inmiddels ambassadrice van Hart voor Kinderen.

Wat deze drie voorbeelden gemeen hebben, is dat ze omgeven worden door volwassenen die hun pupil hebben ‘geadopteerd’ en ervoor zorgen dat die verder komen in hun carrière. In veel gevallen hebben zulke volwassenen –vaak mannen– ook een commercieel belang.

Je vraagt je onwillekeurig af of deze coaches er genoeg erg in hebben dat hun pupil nog maar een puber is. Dat kinderen van 13, 14 maar heel beperkt mogen bijverdienen. Dat het nog maar de vraag is of het goed is voor de ontwikkeling van een jong meisje om zo in de belangstelling te staan. Om over de schoolresultaten nog maar te zwijgen.

Ik geniet van kinderen met muzikale talenten. Laten ze die vooral ontplooien. Maar bij meisjes als Laura, Willemijn, Lisanne en Melissa denk ik: Pas op voor die grotemensenwereld. Ga lekker paardrijden of postzegels verzamelen. In ieder geval puberen.

Reageren aan scribent? beeldenstorm@refdag.nl.