Die bewustwording hangt zeker samen met het feit dat er de laatste weken verschillende dodelijke slachtoffers zijn gevallen. Deze week waren dat er vier, onder wie twee kinderen. Het is aangrijpend te lezen dat iemand soms al binnen enkele dagen overlijdt.Zonder ook maar iets van de ernst van de epidemie af te willen doen, zijn de onrust over de Mexicaanse griep en de aandacht ervoor toch wel frappant. Tijdens de ‘gewone’ griep-epidemie overlijden jaarlijks zo’n 1000 tot 2000 mensen, onder wie ook mensen die voorheen gezond waren. En dat gebeurt zonder dat er veel (media-)aandacht voor is.

Aan de ene kant is daarom nuchterheid geboden, aan de andere kant is er wel degelijk reden tot het nemen van adequate maatregelen. De vraag is: welke dan? Voor de ziekte zelf is er geen echt medicijn. Er zijn wel griep­remmers, bedoeld om de hevigheid van de aanval te beperken en complicaties te voorkomen.

De enige overige maatregelen liggen in de sfeer van de preventie. Het is dus: voorkomen dat je besmet raakt door contact met het virus te mijden danwel zorgen dat je immuun bent voor het virus door vaccinatie of zorgen dat je goede lichamelijke weerstand hebt.

De eerste, het vermijden van contact met het virus, wordt erg moeilijk als er eenmaal sprake is van een epidemie. Je zou bijna kunnen zeggen: je vindt het virus overal. In een voorlichtingsfolder heeft de overheid daarom veel nadruk gelegd op vaccinatie. Een vaccin biedt goede bescherming tegen infectie, hoewel naar schatting een kwart van de gevaccineerden toch niet immuun zal zijn voor het virus.

Vanouds heersen in de gereformeerde gezindte bezwaren tegen vaccinatie, al nemen die geleidelijk af. Deze zijn deels ontstaan door vaccinaties tegen pokken, waarbij de vaccins zelf grote risico’s met zich meebrachten. Dat is nu niet aan de orde. Een ander bezwaar tegen vaccinatie was dat je je, als gezond persoon, blootstelt aan een verzwakt, levend virus, met het risico daar ziek van te worden. Maar ook dat is hier niet het geval.

Meer fundamenteel is het bezwaar dat je al gebruikmaakt van een middel terwijl de ziekte nog niet heerst en je niet weet of je erdoor getroffen zult worden. Omdat christenen belijden dat ziekte en gezondheid hun uit Gods vaderlijke hand toekomen, weten ze zich kinderlijk afhankelijk van Zijn beschermende voorzienigheid en daarom zien velen van hen het als onjuist zich te laten vaccineren.

De derde categorie voorzorgsmaatregelen betreft de zorg voor de lichamelijke conditie. Uiteraard is het nuttig om fit te zijn en een goede weerstand te hebben. Maar ook hier is het van belang reëel te zijn: die voorzorg biedt een veel geringere bescherming dan vaccinatie.

In onze samenleving is sprake van een lichaamscultus: de wellnessoorden rijzen als paddenstoelen uit de grond. Uitbaters van multivitaminen, voedingssupplementen en allerlei vage therapieën doen goede zaken, ook al is het gebruik ervan niet zelden gebaseerd op onbewezen theorieën of claims.

Juist in de gereformeerde gezindte bestaat opvallend veel belangstelling voor dit soort pillen en kuren. Maar ook geoorloofde middelen kunnen verkeerd gebruikt worden. Dan wordt het verschil tussen bescherming door een vitaminenstoot en een vaccinatieprik wel erg klein. Het is daarom de vraag wie meer in strijd handelt met het geloof in de voorzienigheid van God: iemand die zich uitslooft om alle hygiënevoorschriften tot achter de komma na te leven en zich volspuit met vitaminen, of hij die min of meer zonder nadenken een griepprik haalt.