Aanvankelijk steunde de nu 76–jarige Juanita Castro haar broer Fidel toen hij in 1959 dictator Batista uit het zadel wipte, maar ze raakte al vlug gedesillusioneerd door het grote aantal executies dat tijdens de revolutie werd uitgevoerd. Ook stoorde zij zich naar eigen zeggen aan het op grote schaal in beslag nemen van privé–eigendommen.Zij begon haar werkzaamheden voor de CIA kort na de Varkensbaai–invasie van 1961. Zij zegt dat de vrouw van de Braziliaanse ambassadeur in Cuba haar tijdens een bezoek aan Mexico overhaalde een CIA–medewerker te ontmoeten.

Tegen die tijd was haar woning al een toevluchtsoord geworden voor tegenstanders van het communisme. Fidel waarschuwde haar persoonlijk zich niet in te laten met de ’gusanos’ of ’wormen’.

Juanita zegt dat zij er tegenover de agent, genaamd Enrique, mee instemde inlichtingen door te geven. Zij weigerde echter betaling en maakte duidelijk dat zij op geen enkele wijze betrokken wilde worden bij geweldpleging.

Enrique bleek later een CIA–agent in Cuba genaamd Tony Sforza te zijn. Hij verzocht haar in blik verborgen boodschappen, documenten en geld naar Cuba te smokkelen.

Juanita bleef op het eiland tot na de dood van haar moeder in 1963, door wie zij zich beschermd voelde. Zij vertrok het jaar daarop. Uiteindelijk vestigde zij zich in Miami, waar ze een apotheek begon die ze tot 2007 leidde.

Volgens haar was Fidel aanvankelijk niet zo extreem als zijn broer Raul of Ernesto ’Che’ Guevara. Fidel zou het communisme hebben omarmd om aan de macht te blijven.

Juanita schreef het boek samen met de journaliste Maria Antonieta Collins. Een CIA–woordvoerder in Langley, Virginia, weigerde ieder commentaar.