Het commentaar van de hoofdredactie in het Reformatorisch Dagblad van vrijdag 16 oktober heeft ons als stuurgroep duidelijk gemaakt dat er met betrekking tot het initiatief voor de nationale synode of protestants forum een aantal misverstanden is dat om opheldering vraagt.Ons initiatief met de credotekst die wij hebben geschreven is niet bedoeld als een voorzet voor een nieuwe belijdenis. Zoiets zou alleen maar getuigen van hoogmoed. Wij hebben ons als stuurgroep de vraag gesteld: Hoe zouden wij vandaag de dag in een aantal kernpunten omschrijven wat voor onszelf als christenen de dragende grond is van ons bestaan? Daarbij zijn wij uitgegaan van het Apostolicum.

De credotekst die zo is ontstaan, is een uitnodiging aan de leden van de kerken om hetzelfde te doen: verwoord nu eens wat u of jou zelf inspireert in het christelijk geloof en wat het met je doet.

De credotekst is daarbij een handreiking. We vragen aan het grondvlak van de kerken (jongeren en ouderen): Waarin herken je jezelf als je deze credotekst leest, wat zou je meer willen uitdiepen? Maar ook: Wat zou je vanuit je eigen geloofsbeleving willen delen met anderen? Laten ze het maar zeggen, en het erbij schrijven.

Die reacties gaat de stuurgroep verzamelen. En over ongeveer een jaar hopen we die aan te bieden aan de officiële vertegenwoordigers van de verschillende kerken. Zij zijn –cru gezegd– nu nog niet aan de beurt om te reageren. We zouden elkaar daar op dit moment bovendien slechts mee in verlegenheid brengen. Het gaat ons nu om de bijdragen van het ‘gewone gemeentelid’: de mensen die in hun alledaagse leven proberen volgeling te zijn van Jezus Christus. Laten ze ons en elkaar vertellen –in de woorden van Psalm 66– „wat God hen deed ondervinden.”

Wij geloven dat de Heilige Geest ook vandaag in de harten van mensen werkt. Wij hopen daarom dat de reacties die we straks ontvangen met elkaar een rijke oogst zullen vormen. We geven die oogst dan aan de vertegenwoordigers van de kerken, met de vraag of ze mee willen doen aan de synode.

Uiteindelijk gaat het ons om het getuigenis naar de samen­leving. Of, zoals prof. dr. Peels het heeft verwoord bij de presentatie woensdag: „Onze samenleving kent veel eenzaamheid, pijn, en mensen die zo uit het spoor lopen dat ze niet meer weten waar ze het moeten zoeken. Als christenen willen we naast hen staan. Wijzend op, zoals de credotekst zegt, Gods „zorgende hand”, en zelf die zorgende handen uitsteken.”

We willen elkaar dus niet de maat nemen naar aanleiding van een tekst, want dat is al zo vaak in de geschiedenis gebeurd. We hopen elkaar en de mensen om ons heen te bemoedigen, te troosten en te inspireren. Van harte hopen we dat alle kerken over een jaar positief zullen reageren op deelname aan de nationale synode.

De auteur is voormalig synodepreses van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) en lid van de stuurgroep die werkt aan de organisatie van een nationale synode.