Europa heeft zijn zin. De Ierse bevolking heeft ja gezegd tegen het Verdrag van Lissabon. Regeringsleiders en politici reageren opgetogen. Veel holle frasen wordt van stal gehaald. De een heeft het over een geweldige dag voor Europa. De ander rept van een heldere keuze voor Europa. Niemand spreekt echter over het beschamende feit dat Brussel niet wilde luisteren naar de mening van het Ierse volk tijdens het vorige referendum. Het Ierse electoraat bleek gevoelig voor de vrees dat het land zonder Europa bankroet was geweest. Er zijn maar weinig politici die durven toe te geven dat het ja van de Ieren niets zegt over hun waardering van het Verdrag van Lissabon. En dat terwijl de tegenstanders van dit verdrag steeds te horen krijgen dat zij om zulke uiteenlopende en niet-inhoudelijke redenen tegen geweest zijn.De SGP kan het zich meer dan voorstellen dat de publieke opinie zich tegen Europa keert. Dit is onverkoopbaar. De burger doorziet haarscherp welke trucs er nodig waren om het Verdrag van Lissabon als vrijwel identieke opvolger van de afgestemde Europese grondwet erdoor te krijgen.

Een van de stuitendste opmerkingen is de stelling dat Europa nu eindelijk de financiële crisis of het klimaatprobleem kan aanpakken. Dit is klinkklare onzin. De EU had prima door kunnen functioneren onder het Verdrag van Nice. Ook dan waren er maatregelen tegen de crisis geformuleerd. En dat geldt al evengoed voor de klimaatproblematiek, die in het Verdrag van Lissabon alleen maar concreet benoemd is.

Wat nu? Moeten we daadwerkelijk Europa de rug toekeren? Dat lijkt soms aantrekkelijk. De EU heeft zich, om het eufemistisch uit te drukken, niet van haar meest transparante zijde laten zien. Dit is, met alle kritiek die wij hebben op het optreden van de Unie, niet de weg die wij voorstaan. Wat dat betreft voelen wij ons nog gecommitteerd aan de slogan van de afgelopen verkiezingen: ”Samenwerking ja, superstaat nee”.

Dit betekent concreet dat de SGP actie onderneemt tegen de drang van Europa zich als superstaat te manifesteren. Met het Verdrag van Lissabon denkt Europa eindelijk de langgekoesterde wens te realiseren om een rol van betekenis op het wereldtoneel te gaan vervullen. En daar maken wij ons zorgen over. Niet alleen is drang naar macht een zeer slechte motivatie. Ook zijn wij bezorgd over de spoedig te ontbranden competentiestrijd tussen de nieuwe functionarissen.

De SGP zal de Unie terug blijven roepen naar haar eerste taak, namelijk die problemen op te lossen die de lidstaten zelfstandig niet kunnen behartigen. Dit betekent bijvoorbeeld dat wij er niets voor voelen onze Nederlandse ambassades in te ruilen voor Europese evenknieën. Ook de nieuwe hoge vertegenwoordiger, de minister van Buitenlandse Zaken die niet zo mag heten maar het wel is, kan op onze nauwgezette aandacht rekenen. Eens temeer is er voor de SGP, zowel Europees als nationaal, een taak Europese besluitvorming te controleren.

De auteurs zijn lid van de eurofractie SGP respectievelijk beleidsmedewerker constitutionele zaken van die fractie.