Broederhanden uit de mouwen
Met een club van tien man zijn leden van de gereformeerde gemeente uit Houten naar de Dominicaanse Republiek afgereisd. Daar bouwden ze, bijgestaan door dorpsbewoners, een kerkzaal. Broederhanden uit de mouwen, was de gedachte. Niet alleen bezinnen, maar ook concreet arme christenen overzee metterdaad terzijde staan.
Via het deputaatschap bijzondere noden van de Gereformeerde Gemeenten kwamen de gemeenteleden uit Houten in contact met vertegenwoordigers van de Iglesia Christiana Reformada de la Republica Dominicana (christelijk-reformatorische kerk). Deze kerk verricht zendingswerk in de Dominicaanse Republiek, vooral onder de armsten. Doel van het zendingswerk is het geven van bijbelonderwijs en het opleiden van voorgangers. Er zijn bouwprogramma’s voor kerkjes, pastorieën en scholen en er wordt diaconale en humanitaire hulp verleend.
Het bouwen van de kerkzaal gebeurde eind januari volgens een beproefde formule. Elk jaar gaat er een aantal zogeheten ”mission work teams” naar de Dominicaanse Republiek. Die groepen van circa tien mensen zorgen zowel voor de financiële middelen voor de bouw van een school of kerk als voor de mankracht: samen met de bevolking gaan ze aan het werk. Het samenwerken schept een bijzondere band, zowel in het team als tussen team en bevolking. Voorbereidingen, zoals het inkopen van bouwmaterialen, worden verzorgd door de plaatselijke iglesia.
Tot nu toe waren de teams vooral afkomstig uit de VS en Canada. De Houtense broeders zijn de eersten uit Nederland die een mission work team in de Dominicaanse Republiek vormden. In zo’n tien dagen hebben ze een kerkzaal gebouwd, als onderdeel van de christelijk-reformatorische school San Mateo in Sabana Grande de Boya. Het deputaatschap bijzondere noden heeft al een aantal jaren een relatie met deze school. Het geeft de school jaarlijks financiële steun. Het plan van het Eskol-team om aan dit schoolgebouw te gaan werken, werd dan ook door bijzondere noden gesteund. Ook vanuit de gemeente en de reformatorische basisschool in Houten is meegeleefd met het project.
De filosofie van de zending in de Dominicaanse Republiek is de integratie van kerk en school, zegt dr. Kors van der Ent, die van het reisgezelschap deel uitmaakte. „Gemiddeld 80 procent van de schoolkinderen is nog nooit met het Evangelie in aanraking gekomen. Door als kerkelijke gemeente een schooltje te stichten, bereik je ook de kinderen uit het dorp die niet in de kerk komen.”
Een groot deel van de Spaanssprekende bevolking van de Dominicaanse Republiek is arm, woont in kleihutjes en werkt als dagloner op de suikerrietplantages. Onder al die armoede is het wonderlijk te zien hoe christenen daar toch zo opgewekt zijn, aldus Van der Ent. „De mensen hebben weinig, maar maken zich daar niet druk om. Het is er heel normaal dat als je iets hebt, je dit met anderen deelt. Mensen leven er bij het hier en nu, bij de dag. Ze denken er niet aan dat je mogelijk morgen tekortkomt.”
Diezelfde houding kwam ook bij het bouwen van de kerkzaal naar voren. Een bouwtekening, zoals de Houtense broeders graag hadden gewild, was niet nodig. „De mensen zijn zoiets niet gewend. Ze bouwen eerst een muur en komen er dan achter dat er nog een raam in moet. Dat wordt dus stenen uithakken. En als men naderhand bedenkt dat het raam toch iets hoger was bedoeld, dan worden de stenen weer vrolijk teruggeplaatst.”
Het was een bijzondere ervaring, zegt Ad Liefting. „We hadden de reis lang van tevoren voorbereid. Zo heeft een van ons een cursus Spaans gevolgd. De voorbereiding schiep een onderlinge band tussen de broeders, droeg bij aan de noodzakelijke bezinning en ook aan een goede en gezellige sfeer. De twee weken in de Dominicaanse Republiek vormen dan een soort climax.”
De tien hebben het positief gewaardeerd dat je als leden van één gemeente op deze wijze aan de slag gaat. Van der Ent: „In de voorbereidende maanden deden we met elkaar bijbelstudie over Openbaring en Nehemia. Tijdens ons verblijf daar hebben we de bijbelstudies dagelijks voortgezet. Je groeit naar elkaar toe, vertrouwt elkaar dingen toe die je anders niet zomaar zou zeggen. Je zou het project kunnen zien als een stuk gemeenteopbouw.”
Maar ook het contact met de bevolking is van groot belang, zegt Van der Ent. „Soms denk je: Helpt het nu de zaak van Gods Koninkrijk om daar blokken te gaan stapelen? Toch is het wezenlijk op deze concrete manier een steen bij te dragen. Het feit dat wij daar waren, maakte op de bevolking grote indruk. Normaal gesproken steekt een westerling geen hand uit naar een kleurling. Zo kun je er uiting aan geven dat voor God verschil in huidskleur echt niet van belang is. Je bent gewoon met elkaar bezig, cement aan het maken en een muur aan het metselen.”
Het Houtense team hield het thuisfront dagelijks op de hoogte via een website, die gemaakt werd door een student uit de gemeente (www.elips.nl/emwt). Daarop werden berichten geplaatst over de voortgang van het werk en het welbevinden van de broeders. Daarnaast werd een integraal verslag van hun belevenissen bij de kerkbode gevoegd. Het is de bedoeling een diaklankbeeld te maken die op een gemeenteavond en op andere plaatsen zal worden getoond.
„Zowel de kerkenraad als bijzondere noden zou graag een vervolg geven aan dit initiatief”, aldus de teamleden. „Als dit voor herhaling vatbaar is, moeten we het zeker doen. Laten we het vuurtje brandend houden.”
