Dat de hulpinstelling anders dan in Deventer en in Amsterdam in Haarlem nog niet kan starten, komt door een debat over het uitstapprogramma dat de SP in de Haarlemse raad aanzwengelde. Die discussie nam de afgelo-pen weken grote proporties aan. Zelfs zo groot dat commissies en de raad zich naar verwachting pas in oktober over de samenwerking durven uitspreken. Daarna is het college opnieuw aan zet.Waarom durft de merendeels seculiere raad van Haarlem het orthodox-christelijke Scharlaken Koord niet zonder voorbehoud te laten beginnen? Doordat seculiere partijen vinden dat orthodoxe, identiteitsgebonden organisaties in een samenleving die zich goeddeels onder het christelijk juk vandaan heeft weten te wurmen de mond moet worden gesnoerd?

Onmiskenbaar spelen zulke sentimenten een rol, maar dat kan de manier waarop het Haarlemse debat deze week uit de hand liep niet volledig verklaren. Ook in Amsterdam en Deventer heerste scepsis en wantrouwen, maar in die steden stond koudwatervrees jegens de orthodoxie een vlotte start van het uitstapprogramma niet in de weg. Daar komt nog bij dat christelijke instanties als het Leger des Heils en Youth for Christ bij veel seculiere Haarlemse fracties wel een potje kunnen breken. „Het is ons om het even door welk boek hulpverleners zich laten inspireren, zolang het hun werk maar ten goede komt”, sprak de VVD-fractie deze week laconiek.

Wat opvalt is dat het debat in Amsterdam en Deventer nogal nuchter en grotendeels op basis van argumenten werd gevoerd. „Het Scharlaken Koord een orthodoxe organisatie? Dan houden we haar in de gaten, maar ze is getoetst door het ministerie van Justitie, dus mag ze aan de slag.”

Die nuchterheid is in Haarlem nogal ver te zoeken, vooral doordat de SP op onnavolgbare wijze kans zag de zaak te benutten voor het in twijfel trekken van de integriteit van het college. Het lokale welzijnswerk zou zijn gepasseerd, de gemeenteraad verkeerd geïnformeerd.

Dankzij de fragiele verhoudingen in de Haarlemse raad verzandde een goed op basis van argumenten te voeren debat in een klucht, waarbij fracties de meeste van hun spreektijd benutten om de SP tot de orde te roepen. Ziedaar het verschil tussen Haarlem en bijvoorbeeld Deventer en Amsterdam.

Treurig bijgevolg is wel dat ook fracties die in een samenwerking met het Scharlaken Koord eigenlijk geen kwaad zagen inmiddels de noodzaak voelen zich kritisch op te stellen, het Haarlemse college op te dragen in de samenwerkingsrelatie extra veiligheidskleppen in te bouwen en zelfs openlijk te zinspelen op een alternatief. En dat niet eens zozeer omdat de overtuiging dat orthodoxe instellingen in het publieke domein maar beter niet te veel ruimte kunnen krijgen inmiddels ook de hunne is geworden, maar vooral omdat zij de aantijging van de SP dat zij hun controlerende taak onvoldoende serieus nemen niet over hun kant willen laten gaan.

Zo bekeken werd het Scharlaken Koord deze week ook het slachtoffer van een bedenkelijk staaltje dorpspolitiek. Misschien wel net zo veel als van een seculiere dwingelandij.