De tekst van de moreel-ethische verklaring komt exact overeen met het advies van de Adviescommissie Toekomst Banken (de commissie-Maas). De tekst, die iedere bank naar eigen inzicht kan aanvullen, luidt:„Ik verklaar dat ik mijn functie als bankier integer en zorgvuldig zal uitoefenen. Ik zal een zorgvuldige afweging maken tussen alle belangen die bij de bank betrokken zijn, te weten die van de klanten, de aandeelhouders, de werknemers en de samenleving waarin de bank opereert. Ik stel in die afweging het belang van de klant centraal en zal de klant zo goed mogelijk inlichten. Ik zal mij gedragen naar de wetten, de reglementen en de gedragscodes die op mij als bankier van toepassing zijn. Ik zal geheim houden wat mij is toevertrouwd. Ik maak geen misbruik van mijn bancaire kennis. Ik zal mij open en toetsbaar opstellen en ik ken mijn verantwoordelijkheid voor de samenleving. Ik zal mij inspannen om het vertrouwen in het bankwezen te behouden en te bevorderen. Ik zal zo het beroep van bankier in ere houden.”

De huidige bonuscultuur is nog jong. Door fusies en overnames kwam het virus in de jaren negentig in Nederland.

Dat blijkt uit het boek ”Bonus!” van Pieter Klok en Xander van Uffelen (uitgave Meulenhoff). In het vorige week verschenen boek beschrijven de Volkskrantredacteuren de opkomst van de bonuscultuur, eerst op Wall Street, daarna in Londen en tot slot bij de Nederlandse banken.

Zo vertellen oud-ING-medewerkers dat de sfeer binnen de bank is verslechterd na de overname van de Britse bank Barings in maart 1995.

„Die Baringsbankiers sloegen alles. De arrogantie, de deftigheid, de onbeschaamdheid, de bonuscultuur. Daar waren de chicste Nederlandse banken bescheiden jongens bij”, zo vertelde oud-bestuurder Hans Verkoren aan de auteurs. De Britse bankiers deinsden er niet voor terug om hun bonussen met behulp van een advocaat af te dwingen.

De auteurs laten ook zien dat het personeel op de werkvloer ook niets tekortkwam, crisis of geen crisis. Zo sloten de vakbonden een royale regeling voor hun achterban. Tienduizenden bankmedewerkers kregen er in het nieuwe jaar 2009 3,5 procent bij. Bovendien bleven de ontslagvergoedingen hoger dan in het najaarsakkoord tussen bonden, werkgevers en overheid was afgesproken.