Opvoeden is een spannende zaak, waarin opvoeders keuzen moeten maken en kinderen keuzen moeten léren maken. Dat is altijd zo geweest en dat zal altijd zo blijven. De keuzen waarvoor ouders en kinderen zich gesteld zien, veranderen steeds. In onze tijd moeten we keuzen maken in verband met internet, en die zijn niet gemakkelijk. Het is dan ook met enige aarzeling dat ik reageer op het artikel van Gorter. Ik wil bij enkele aspecten van zijn gedachtegang de vinger leggen.

Gorter pleit voor distantie in verband met het gebruik van internet. Hij zal met mij van mening zijn dat het houden van afstand heel moeilijk is. Met een wittelijsttoegang houd je meer afstand dan met een zwartelijsttoegang, maar beide garanderen niet volledig dat je helemaal niet met foute informatie in aanraking komt. Als je in het gezin dus echt distantie wilt houden, moet je helemaal geen internetaansluiting nemen. Internet is echter zo’n veelgebruikt medium, dat je ook buiten het gezin volop gelegenheid hebt om er gebruik van te maken als je dat wilt. Het gevaar is dan groot dat je de fout ingaat als je niet hebt geleerd ermee om te gaan.

Kiezen wat bij je past
Natuurlijk heeft de school een belangrijke taak bij het leren omgaan met internet, maar bij zo’n gevoelige zaak als deze is het te verdedigen dat ouders voor zichzelf hierin ook een taak zien. Als zij ervoor kiezen thuis een internettoegang te nemen, welke moeten ze dan kiezen? Ook moeten ze zich afvragen welke kinderen ze ermee laten werken en wat ze die kinderen ermee laten doen. Dat zijn moeilijk te beantwoorden vragen, vooral voor ouders die zelf niet goed weten wat internet is en hoe zij ermee moeten omgaan. In verschillende omstandigheden heb ik het gebrek aan kennis en kunde op dit gebied gemerkt. Dat is verontrustend, want onze maatschappij verandert snel in de richting dat internet er gewoon bij hoort, zeker voor onze kinderen.

Ouders moeten zich op de hoogte (laten) stellen van (het gebruik) van internet en vervolgens keuzen maken die passen bij de gezinssituatie. Er zijn verschillende keuzemogelijkheden, die ieder voor- en nadelen hebben. Wat je als voor- en nadelen ziet, hangt mede af van de gezinssituatie. Niet elk gezin is hetzelfde. Niet ieder gezinslid is hetzelfde. Wie is in staat om voor een ander gezin of voor een andere persoon uit te maken wat nuttig is of wat schadelijk is? Het lijkt me goed dat mensen kunnen kiezen voor een internettoegang die bij hen past. In dat licht bezien is het goed dat RDNet de diensten heeft uitgebreid.

Een gefilterde internettoegang mag echter niet de suggestie wekken dat er niet meer opgevoed hoeft te worden. Ouders moeten kiezen en ze moeten hun kinderen leren kiezen; ook bij een witte- of zwartelijsttoegang. Dat moet hun duidelijk worden gemaakt.

Voorlichten
Het komt mij voor dat scholen niet alleen hun leerlingen moeten leren omgaan met internet, maar ook dat ze een taak zouden kunnen hebben in het voorlichten van ouders. Dat kan gebeuren in de vorm van bezinnende voordrachten, zowel mondeling als op papier. Maar ook in de vorm van praktische, informerende demonstraties van het medium. Volgens Gorter heeft internet behalve belangrijke mogelijkheden ook ongekende gevaren. Veel van deze gevaren van internet zijn echter bekend. Geef ouders daarover voorlichting, zodat ze zelf verantwoorde keuzen kunnen maken en ze hun kinderen kunnen leren kiezen.

Opvoeden is een spannende zaak waarin opvoeders en kinderen veel verkeerde keuzen kunnen maken. Dat heeft te maken met het zondige hart dat ze in zich omdragen. Daarom moet iedere keuze met gebed om wijsheid gepaard gaan. Ik hoop dat mensen die in oprechtheid vragen om wijsheid, die ook inderdaad krijgen. Iemand gaf mij eens de volgende wijze raad. Als je op internet zit te werken, moet je net doen alsof de Heere Jezus achter je staat en over je schouder meekijkt. Die raad moeten we echter niet alleen in acht nemen bij het gebruik van internet, maar bij alles wat we in ons leven doen.

De auteur is docent ict aan christelijke hogeschool De Driestar in Gouda.