Vragen bij actie Coalitie voor Vrede
Het synodebestuur van de Samen op Weg-kerken heeft de 2200 plaatselijke gemeenten onlangs opgeroepen hun handtekening te plaatsen op een lijst van de Nederlandse Coalitie voor Vrede. Volgens ds. J. de Vreugd, voorzitter van de stichting Christenen voor Israël (CvI), zijn er wel enkele kanttekeningen te plaatsen bij die oproep.
De Amersfoortse predikant schrijft dit, naar nu pas bekend werd, in een brief aan onder anderen SoW-scriba dr. B. Plaisier.
Het initiatief voor de handtekeningenactie werd, zo berichtten de SoW-kerken op 10 januari, genomen door Joden en Palestijnen in Israël en in de Palestijnse gebieden. „Zij vinden dat de politieke leiders in hun land onvoldoende initiatieven nemen om de gewelddadigheden te stoppen en de bezetting te beëindigen.” Joden en Palestijnen in Nederland namen het idee over. Ook zij dringen aan op het hervatten van de vredesonderhandelingen. Dat moet in hun ogen uiteindelijk leiden tot beëindiging van de Israëlische bezetting en de vorming van een levensvatbare Palestijnse staat naast de staat Israël. Ook de SoW-kerken, meldde het moderamen, ijveren voor een tweestatenoplossing.
Volgens ds. De Vreugd lijkt het streven van de coalitie loffelijk. „Wie zou geen vrede begeren voor het geteisterde Israël en voor de geteisterde Palestijnen?” Maar: „Wie de website van de coalitie bezoekt, kan zich niet aan de indruk onttrekken dat het weer het oude liedje is van ’linkse’ vredesactivisten: vooral Israël is de hoofdschuldige van alle geweld.”
De CvI-voorzitter vervolgt: „In de huidige situatie kan onmiddellijke terugtrekking van het Israëlische leger alleen maar werken als een uitnodiging voor nieuwe terreurdaden. Steunen de kerken dat? En steunen de kerken de suggestie dat Judea en Samaria voor Joden verboden moeten zijn? Waar halen christenen de brutaliteit vandaan om via een handtekeningenlijst tegen de Joden te zeggen dat ze niet mogen wonen in het land dat God hun beloofd heeft?”
Ds. De Vreugd vraagt zich verder af wanneer de SoW-kerken hebben besloten te ijveren voor een tweestatenoplossing. „Het is in de SoW-kerken al jaren verbazend stil, op ’officieel’ niveau althans, rond Israël, en nu moet ik tot mijn verbazing in de krant lezen dat de leiding van mijn kerk blijkbaar besloten heeft een vergaande politieke uitspraak te doen. Want dat is het natuurlijk.”
En hoe zit het met de „onopgeefbare verbondenheid met Israël”? „Daar staat toch prominent iets over in de kerkorde? De scriba van de kerken, dr. B. Plaisier, vliegt heel de wereld rond, maar hij heeft in zijn functie nog nooit een bezoek aan Israël gebracht om vanuit de kerken Israël te bemoedigen. En nu plotseling spreken de kerken op hoge toon vooral Israël toe.”
Nee, schrijft ds. De Vreugd, „ik ben niet bereid me voor een linkse politieke kar te laten spannen, zelfs niet als het synodebestuur daarom vraagt.”
