De RO zou zich eerst eens moeten bewijzen als radiozender, met een volwaardige programmering, met inhoudelijke en kwalitatief goede programma’s. Ik zou zo een handvol formats kunnen aanleveren die de RO kunnen verrijken. In de reformatorische gezindte is genoeg intellect voorhanden om inhoudelijk interessante programma’s te kunnen aanbieden over onderwerpen die in andere media onbesproken blijven. Voor het maken van radioprogramma’s zijn veel minder financiële middelen nodig dan voor het produceren van een tv-programma – waar op zich niets tegen is. Als de RO dat laatste daadwerkelijk professioneel wil uitvoeren, kan ik me voorstellen dat het huidige aantal donateurs onvoldoende is. En waarom geen samenwerking met het RD? Jammer dat Van der Zouwen in een live-uitzending van zijn ‘omroep’ onlangs niet inging op zulke vragen. Wat te denken van al die vrijwilligers waar de RO volgens hem op rust? Hoeveel lokale omroepen in Nederland zijn niet gebouwd op vrijwilligers, die een programmering mogelijk maken met tientallen gepresenteerde programma’s? Zijn er dan voor een Bijbelse boodschap, die de RO wil uitdragen, geen vrijwilligers te vinden om de eerste stap te zetten naar zo’n volwaardige programmering?Het is te hopen voor de RO dat hij zich ooit nog eens omroep mag noemen.

Lennart Morée
Oudendijk 5
3265 AD Piershil

Opvoeders

Geschrokken door een uitspraak in het artikel ”Opvoedingsverlegenheid mede door geloof” (RD 2-7), zou ik het volgende onder de aandacht willen brengen. Als pubers midden jaren vijftig, wisten wij jongens al heel wat over seksualiteit. Maar door schroom ten opzichte van onze ouders haalden we het niet in ons hoofd daarover met hen van gedachten te wisselen. Ook zaken betreffende geloofsbeleving werden alleen met vrienden op de jongelingenvereniging besproken.

Daar kinderen nu in heel andere omstandigheden ter wereld komen en een heel andere wereld aantreffen dan toen wij werden geboren, is het begrijpelijk dat zij van schroom weinig weet hebben. Het is daarom onbegrijpelijk dat de heer Van de Garde zomaar tot de uitspraak komt dat het met de onbekeerdheid van ouders niet goed zit. De inhoud van Mattheüs 7:2, over het geven van een oordeel, mag in dit verband niet aan onze aandacht voorbijgaan.

Overigens roept in de verklarende kolom bij het artikel de opmerking „significant”, over de gegeven percentages, een vraagteken op. Als je nu over bijna 100 procent spreekt, is een verschil van 5 procent zeker niet veelbetekenend te noemen.

Henk Zijlstra
Huis te Landelaan 27
2283 SE Rijswijk

Samen alleen

In het artikel (RD 3-7) over de weduwnaar met vier kinderen herkenden wij veel. Ook dat velen die zoiets niet meegemaakt hebben veel te gemakkelijk over bepaalde zaken denken, zoals deze vader omschrijft. ”Samen Alleen” is een mooie vereniging om je verlies en alles wat daarbij komt te delen met mensen die iets vergelijkbaars meegemaakt hebben. Ik was net zo oud als deze meneer nu toen ik mijn geliefde man en maatje verloor en de kinderen hun vader. Er komt dan heel veel op je af, naast het verdriet. Ik vind het wel net zo gecompliceerd voor een vrouw als voor een man. Een vrouw moet ook werken. Als je kinderen boven de 18 zijn, is dat thans zo.

Er bestaan tegenwoordig gelukkig voor heel veel dingen en ziektes verenigingen. Jammer dat als je hertrouwt er niets meer is, terwijl de behoefte blijft om ervaringen te delen. Bij ons gaat het heel goed, maar contact met andere hertrouwde

weduwen/weduwnaren zou best fijn zijn, want diep in je hart blijft dat plekje van die ander zitten. Als dat, zoals bij ons, goed bespreekbaar is en niet in de weg staat, is dat goed. Dat mag. Maar die vereniging mag er van ons best bij!

Ria ten Brinke
Merel 5
2411 KM Bodegraven