Voor eventjes lijkt de wereldwijde economische crisis geen rol te spelen. Want de zomervakantie is voor veel mensen de laatste post waarop bezuinigd wordt. Alles moet wijken voor de trek naar het onbekende. Er moeten bezienswaardigheden worden bezocht, bergen beklommen en foto’s gemaakt om het thuisfront te kunnen tonen hoe geslaagd de trip is geweest.Op zich is er niets mis mee dat we in onze jachtige maatschappij een periode afstand nemen van onze dagelijkse werkzaamheden. Even weg uit de drukte. Samen met het gezin, familieleden of vrienden uit de routine breken van het leven van alledag en even aandacht voor andere dingen. Wie altijd maar doorgaat, loopt grote kans vast te lopen of op te branden. Een mens kan leeggewerkt en depressief raken van alles wat moet en wat nooit klaar is.

Vakantie is voor velen de enige periode in het jaar zonder computer, internet en e-mail. De mobiele telefoon wordt het zwijgen opgelegd omdat het niet noodzakelijk is doorlopend bereikbaar te zijn. Alleen dat kan al een weldaad zijn.

Het lijkt wel of voor steeds meer mensen die paar weken per jaar echter niet genoeg zijn om tot rust te komen en zich echt te ontspannen. Eenmaal op de camping of in het vakantiehuisje wordt alweer met gemengde gevoelens gedacht aan de mailbox die vol zal stromen met boodschappen waarop later weer een antwoord moet volgen. Het is dan ook een bekend advies van artsen en hulpverleners om niet alle ontspanning exclusief in de zomervakantie te zoeken. Het hele levensritme moet perioden van in- en ontspanning kennen. Doorlopend roofbouw plegen op lichaam en geest wordt niet goed gemaakt met een paar weken vrij in juli of augustus. Om nog maar te zwijgen van de funeste invloed die werkverslaving heeft op relaties en gezinsleven.

In de Bijbel adviseert de Heere Jezus Zijn discipelen „een weinig” te rusten. God heeft het welzijn van de hele mens, naar lichaam en ziel, op het oog. Rust en bezinning vormen een noodzakelijk onderdeel van het leven van een christen. Vakantie is in principe dan ook niet in strijd met een christelijke levensstijl. Maar ook in de vakantieperiode gaat het om de vúlling die we geven aan die ontspanning.

Hoe ver we ook reizen, we kunnen echter nooit afstand nemen van onszelf; van onze onrustige geest en soms angstige gedachten. Juist op rustige plaatsen kan het leven, met alles erop en eraan, een mens aanvliegen. Kerkvader Augustinus wist het: Onrustig is het hart, totdat het rust vindt in U, o God. Uiteindelijk gaat het erom dat we in ons leven vrede vinden voor onze ziel. En die vrede is gelukkig niet afhankelijk van de vraag of we wel of niet op vakantie gaan. Die kan zelfs worden ervaren in de hectiek van alledag.