Opinie

Antisemitisme keert meer en meer terug

Antisemitisme leeft nog steeds en rukt zelfs op. Dat zei de ambassadeur van Israël in Nederland, Harry Kney-Tal, woensdag in Den Haag tijdens een ceremonie ter gelegenheid van de uitreiking van Yad Vashem­onderscheidingen. Een samenvatting van zijn toespraak.

19 June 2009 08:22Gewijzigd op 14 November 2020 08:10
DEN HAAG - De Israëlische ambassadeur Harry Kney-Tal. Foto ANP
DEN HAAG - De Israëlische ambassadeur Harry Kney-Tal. Foto ANP

Het is onze heilige plicht om resoluut alle discriminatie te bestrijden op grond van ras, religie, etnische achtergrond of politieke overtuiging. De Shoah is waarachtig een uniek moment in de geschiedenis, maar de lessen ervan zijn universeel. Het ”redemptive antisemitism”, schrijft prof. Friedlander in zijn monumentale studie van de Shoah, leverde de brandstof voor de ongekende moordmachine van de nazi’s en hun handlangers.Men zou gedacht hebben dat na de tragedie van de Shoah het antisemitisme volledig zou zijn uitgeroeid. Helaas, meer dan zes decennia na het einde van de Tweede Wereldoorlog, is antisemitisme, die oude en taaie vorm van onverdraagzaamheid en discriminatie, nog steeds springlevend, hoewel in een wat gemuteerde vorm. Het is niet politiek correct de Joden te haten, maar extremisten van zowel de oude rechtse signatuur als die van de radicale linkerzijde vinden nu een gemeenschappelijke vijand in de staat Israël, „de Jood onder de naties.” Daarmee zorgen zij voor een verdere vervaging van het onderscheid tussen diepe autonome vijandigheid en legitieme kritiek op bepaalde beleidsmaatregelen. Het toont dat de oude onverdraagzaamheid een verbazingwekkend aanpassingsvermogen aan de nieuwe omstandigheden heeft.

Ondanks het verstrijken van de tijd, maakt Holocaustontkenning in bepaalde delen van de wereld een soort comeback. De president van Iran verhoogde het ontkennen van de Holocaust tot een instrument, gericht op het mobiliseren van politieke steun in de islamitische wereld.

Zijn terminologie over Israël, die regelrecht uit het nazitijdperk komt, kreeg van talrijke delegaties tijdens de recente conferentie in Genève een staande ovatie. Zijn retoriek ontketende een sterke reactie van vele democratische naties.

Laat mij dan nu van dit eerbiedwaardige podium wederom onze grote waardering uitdrukken voor het principiële en vastberaden standpunt, ingenomen door de Nederlandse regering en in het bijzonder de minister van Buitenlandse Zaken, tegen de pogingen om de nobele agenda van de bestrijding van het racisme te ”highjacken” en te laten verdraaien tot een discriminerend instrument tegen mijn land.

Ik ben ook sterk aangemoedigd door de duidelijke boodschap van de Amerikaanse president Barack Obama in zijn recente toespraak in Caïro. Voor het Arabisch-islamitische publiek, dat niet aan dit taalgebruik gewend was, riep president Obama het antisemitisme en de eeuwenlange vervolging van de Joden in Europa op, die hebben geresulteerd in een ongekende Holocaust. Hij zei verder dat „dat feit ontkennen, ongegrond, onwetend en haatdragend” is. Israël te bedreigen met vernietiging –of het herhalen van de abjecte stereotypen over Joden– is verkeerd en zorgt er alleen maar voor dat in de gedachten van de Israëliërs die meest pijnlijke herinneringen worden opgewekt, wat de vrede die de volkeren uit de regio verdienen alleen maar verder weg brengt.”

Correctheid

We leven in een tijdperk dat gekenmerkt wordt door politieke correctheid, de deconstructie van mythes en morele gelijkwaardigheid. We moeten de verleiding weerstaan om misbruik te maken van de gekoesterde waarde van de vrijheid van menings­uiting en er een instrument voor de politieke wenselijkheid van te maken. Het trekken van valse parallellen tussen het lijden van de Holocaustslachtoffers en slachtoffers van andere politieke conflicten, vermindert het belang van de Shoah, die unieke misdaad in de annalen van de geschiedenis. Ook bezoedelt het de morele keuze van de rechtvaardigen onder de volkeren in een tijd waarin het innemen van een moreel standpunt tegen wreedheden gevaar voor hun eigen leven bracht.

Nooit meer mag de mensheid het oproepen tot genocide ontkennen, bagatelliseren of gewoon weigeren het te zien voor wat het is. Ze moet duidelijk uithalen naar uitingen van onverdraagzaamheid en naar raciale-, religieuze- en politieke vooroordelen. Na de Holocaust zouden Cambodja, Rwanda en Darfur niet hebben mogen voorkomen. De beste garantie tegen dergelijke afschuwelijke misdaden is bewustzijn, alertheid en onderwijs.

De auteur is ambassadeur van Israël in Nederland.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer