Zo zijn er die verlicht zijn in hun verstand en oordeel. Zij hebben een onderscheiden oordeel over het werk van de Geest en wat er nodig is om zalig te worden. Bij het met de mond toestemmen kan ook komen enige geschiktheid om ervan te spreken met anderen, enige lust tot het Woord en goede boeken, ja, een horen en ontvangen met vreugde, doch zonder enige wortel.Er kan zelfs enige droefheid over de zonde zijn, maar niet over alle zonden. Het is ook niet van harte wegens het Godonterende van de zonden, maar omdat men daardoor zijn ingebeelde rust en vrede van het gemoed verliest en het geweten hen gaat aanklagen. Ja, het is ook droefheid voor de straf, of uit vrees dat de mensen het nog eens mochten gewaarworden en dan voor een geveinsde te worden uitgemaakt.

Paulus spreekt van tweeërlei droefheid, een naar God en een naar de wereld. Ook kan men de zonde, zelfs de boezemzonde, als de consciëntie wat wakker wordt, schijnen te haten en te verzaken. Dan wordt gedaan als de zeelieden die in een zware storm hun schatten overboord werpen. Maar als de storm gestild is, vissen zij hun schat weer op.

Joachimus Mobachius,predikant te Den Bosch

(”De staat van een uitverkorene”, 1744)