Het is goed je te laten intrigeren door de stellingen van een ander en je te verdiepen in zijn of haar leefwereld. Te zoeken naar wat je aan elkaar bindt en waarin je fundamenteel met elkaar verschilt. Het prikkelt de mens en zet zijn geest op scherp. Een ethische attitude aanleren, is in de eerste plaats een verantwoordelijkheid die je als scholier of student zelf hebt en pas daarna die van een onderwijsinstelling. Na het middelbaar onderwijs heb je een waardevolle basis en ontwikkel je deze houding verder als de confrontatie (aan niet-reformatorische of seculiere scholen/universiteiten) plaatsvindt.Studeren aan een reformatorische basis- en middelbare school, vervolgens een eveneens reformatorische mbo- of hbo-opleiding volgen, om daarna te gaan werken voor een reformatorische instelling, is de weg van de minste weerstand. Buiten deze ‘refowereld’ kijken, geeft je een bredere blik op de maatschappij. Daarnaast is het de taak van christenen ons geluid te laten horen. We hebben een goed Verhaal en dat mogen we best (in het seculiere onderwijs) laten horen!

Roel van Marle

Aquamarijnstraat 533

9743 PN Groningen

Dr. Boele en drs. Rottier gaven in RD 30-5 verontrustende gedachten door over de betrokkenheid van sommigen bij het reformatorisch onderwijs. Zonder een waardeoordeel te willen geven op dit moment, vraag ik mij af: Is het zo vreemd dat een groep die opgroeit met andere leefgewoontes, zoals kleding, (beeld)cultuur, zondagsheiliging, andere Bijbelvertalingen, andere gedachten over verbond, doop en prediking, het ter discussie stellen van de zes scheppingsdagen van 24 uur, zo reageert?

Wanneer deze groep ooit kinderen krijgt, zijn ze dan bereid die te sturen naar die school waar nog de regels en principiële instelling heersen van de oprichters? Het reformatorisch onderwijs (is) komt in zwaar weer, ook wat de overheid betreft. Laten wij bidden en hopen dat het niet zover komt.

A. Bac

Pinksterbloemstraat 3

2751 CK Moerkapelle

De conclusie op een studiedag over Messiasverwachting, belegd door het deputaatschap voor Israël van de Gereformeerde Gemeenten, was dat een lijdende Messias in Jezus’ dagen niet werd verwacht (RD 23-5). Hoe zou dat komen? Misschien konden de discipelen het niet geloven, omdat ze vol waren van die andere „uitdrukkelijk” Bijbelse verwachting. Veel nadrukkelijker en veel vaker spreken de profeten en de psalmen van dat andere aspect aan de Messiasverwachting: dat Hij Israël zal stellen tot een lof op aarde. Bij de intocht in Jeruzalem zag men de profetie van Zacharia in vervulling gaan. Maar het bleef bij een voorproefje. De troon van David is voor Jezus; Gabriël zegt het, en aan David is die grote Zoon beloofd. De profeten en de psalmen staan vol van dat Messiaanse vrederijk. „De bergen zullen vrede dragen, de heuvels heilig recht”, en: „elk der vorsten zal zich buigen.” Vreemdelingen zelfs, wijzen uit het Oosten, getuigden ervan (Matth. 2:2). Slaat de lijdensgeschiedenis deze verwachting nu de bodem in? God houdt Zijn Woord. Ook in Handelingen 1 kunnen we opnieuw lezen dat Jezus komen zal om het koningschap voor Israël te herstellen. Jezus is daar net zo sterk van overtuigd als Zijn leerlingen. Het lijden ging vooraf aan de troonsbestijging van Hemelvaartsdag. En deze troonsbestijging gaat vooraf aan het herstel van het koningschap voor Israël. In de hemel wordt gewerkt aan de aarde…

Anno 2009 wijst alles op een stroomversnelling in de geschiedenis… Een van de tekenen is dat Israël weer op de kaart staat, als een –nog heel pril– begin van herstel. In de Gaza-oorlog zijn heel veel Israëlische soldaten teruggekeerd tot Gods Thora. Ook dat is een teken. Voor ons! De Heilige Geest is aan het werk.

G. A. van der Spek-Begemann

Noordereinde 265

1243 JW ’s-Graveland