Zijn er niet velen die zonder het geloof in Christus leven, waarmee zij onmogelijk God kunnen behagen, hetzij in leven of sterven. Wanneer zij in die staat blijven, zullen ze verdoemd worden.Nu, wanneer al zulke soorten eens aan een kant gesteld worden, dan zullen er maar zeer weinig overblijven. Er zullen velen zijn, die niet in Christus sterven. Een grond om deze droeve waarheid vast te stellen, kan genomen worden van de gewone wijze waarop de meeste mensen sterven en die vanuit de tijd naar de eeuwigheid overgaan. O, hoevelen sterven er gerust, dom, ongevoelig en niet meer aangedaan over de gedachten van de onsterfelijkheid van hun ziel. Zij sterven alsof zij in het geheel geen ziel hadden. Hoeveel sterven er met een ingebeeld vertrouwen? Hoeveel bouwen hun geloof op een goed sterfbed, maar op een verkeerde grond? Hoe­velen sterven er in twijfel, zodat ze niet weten wat er van hen worden zal? Hoevelen sterven er in wanhoop?

Er zijn helaas maar weinigen onder ons die hun ogen gerust kunnen sluiten. Zoals mensen moeten doen die in Christus sterven.

Jacobus Durham, predikant te Glasgow
(”De zaligheid der doden”, 1747)